Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 245]

[521] (Embryo)
II^(aant.)

Slanke cherubim,
te vroeg voor een naam,
gij roept de engel aan,
die in mijn dijen rust,
bijna een man,

en hij is opgestaan
met vleugels, zwaarbewust
hun uur en opengaan.

Hij vliegt met u terug
mijn dood uit en mijn oorsprong in,
waar ik u ken, o cherubim.