Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 140]

[304] Ode^(aant.)

Voorwerpen, in mijn lied
vereeuwig ik u, niemand weet
het einde van dit wreed gebied
en wat er nog met u geschiedt,
hoor, hoe ik u heet:

Penduulslag, zoete snik,
bloedleeuwerik;
van 't gonzend bloeiveld jij-ik
loodrecht oogenblik.

Muren, als moeder zoo volkomen
geboortelijk benomen
rondom die in u wonen.

Keuken, zooals zij is
wanneer zij er niet is:
aanrecht, kraan, servies;
het boordevolle niets;
o dit subliem verlies,
zoolang zij er niet is.

Vloerkleed bereikt als sterven:
elkander overerven
tot in de nauwste nerven.

Tafel, waaroverheen
gelaat, ga nooit meer heen.

Deur dierbaar toe;
dierbaar open, dierbaar toe.

Er waren herten in het bruin behang,
voor achtervolging van gedrochten bang
tot in hun pooten;
ik heb het je gewezen en je groote
oogen onthielden zoet en lang
de schemer waarin zij verschoten.

Voorkamer, wij zijn hier;
voor deze zondag zijn wij hier;
huiskamer, er is niemand thuis;
wij komen enkel nog gewoon
eten in u, want het is schoon
moeder en zoon te zijn in u.

[p. 141]

 

Nachtkamer, gij zijt ons;

 

zijde, bloed, dons;

40

een mond van liefde frons.

 

 

 

Spiegel, om uwentwil

 

verdubbelt dit heelal;

 

wij hebben in u lief,

 

spiegel dat alstublieft.

 

 

45

Zijkamer, waar is zij?

 

Zij is hier neergelegen,

 

zijnde van uwentwege

 

verzonken in geschrei.

 

 

 

Portaal, doe in u toe

50

al dit voor nimmer moe

 

bijeenzijn in zichzelve;

 

ik kom weer uit u delven

 

een volgend rendez-vous.