Gedichten. Deel 1. Teksten

[245] (Des morgens kruipt een beest van vrees)^(aant.)

Des morgens kruipt een beest van vrees
door aderen en ingewanden,
en maakt mij weder tot een ander,
dan die ik slapend ben geweest.

Riep ik vannacht uw verten heesch
om mij te vinden en ontvangen?
Ik weet het niet, het woord is anders
dan het in donker is geweest:

brandend van den heiligen geest
om uwe allerlaatste gangen
nog in te lijven bij de lange
verhalen die wij zijn geweest.

Mijn vreemde handen gaan vergeefs
den dag aanvangen.
Zoo vindt van 't uitgedoofde feest
de wind de doode bloemen hangen.