Gedichten. Deel 1. Teksten

[85] (Zwaar en verschaald ligt het avondjaar)^(aant.)

Zwaar en verschaald ligt het avondjaar
aan de kim van het einde, het hart woog zwaar
van alle werelden en van haar.

En het is genezen van hen en haar
op het ééne laatste raadsel na,
hoe ze vergaan zijn en naar waar.

Met nog het eenige van haar
door de mineuren van den tijd:
alsof er achter ons iemand schrijdt
met een weenende wereld achter haar,
glinsterend tegen de eeuwigheid.