Als een demonische kracht
Vervolg van pagina 21
wijze, die het onderscheid tussen de seksen uitwist, overstijgt. De schroom waarmee de gelieven uit Het bal van graaf d'Orgel elkaar bejegenen, laat zich eigenlijk alleen verklaren in de sfeer van het taboe. In de romans van Radiguet zijn decor en handeling tot een minimum gereduceerd. Bij de personages telt uitsluitend hun passie, hun verliefdheid, die alle andere gevoelens en preoccupaties naar de achtergrond schuift. Zelfs het onbetekenendste gebaar draagt bij Radiguet het stempel van de liefde. Niet de hartslag, maar de hartstocht bepaalt het leven van zijn helden, die in de liefde verstrikt zijn als een vlieg in een web.
De ik-figuur uit Le diable au corps probeert zijn weerloosheid te camoufleren met cynisme. In tegenstelling tot zijn minnares Marthe, die zich volledig overgeeft aan haar passie, probeert hij zijn gevoelens de baas te blijven, totdat hij beseft dat er ook voor hem geen weg terug meer bestaat. Radiguet beschrijft de liefde als een demonische kracht, die de mensen in een razend tempo voor zich uitjaagt, gelukkig en wanhopig, met als enig rustpunt de dood.
De stijl van Radiguet is sober, maar zeer verzorgd. Zijn beelden zijn vaak heel suggestief, zoals de beroemde beschrijving van de eerste kus in Le diable au corps: ‘(...) en ik werd als de naald die, zodra ze de verboden zone een millimeter overschrijdt, aan de magneet is overgeleverd. Is dat de fout van de magneet of van de naald? Zo gebeurde het dat ik mijn lippen tegen de hare gedrukt voelde (...). Ik kuste haar, verbaasd over mijn eigen stoutmoedigheid, terwijl in werkelijkheid zij het was, die, toen ik haar gezicht naderde, mijn hoofd tegen haar lippen drukte.’ Le diable au corps en Le bal du comte d'Orgel zijn uitstekend door Jacoba van Velde vertaald. Nauwkeurig en met een vleug van ouderwetsheid, waardoor de sfeer behouden blijft.
Auteursrechtelijk beschermd