Zinovjev
Vervolg van pagina 13
van elkaar bestrijdende grootmachten. Naar alle waarschijnlijkheid zal dit dan ook de oorzaak worden van een komende wereldoorlog (als het Westen tenminste niet vrijwillig capituleert). Het verzoenen van deze twee tendensen en het zoeken naar een derde weg is een hopeloze zaak. De communistische tendens is nu het meest actief. Zij is succesvol, terwijl de kapitalistische tendens zich slap verdedigt. Hun vreedzame naast elkaar bestaan is slechts een bepaalde vorm van de strijd die ze leveren en een fase van die strijd. Het doel van het communisme in deze fase is het Westen zo veel mogelijk voor zijn doeleinden te gebruiken, de interne tegenstellingen daar aan te wakkeren, het Westen te demoraliseren, bang te maken, het te dwingen tot capitulatie of het voor te bereiden op vernietiging in een komende oorlog. Ik wil hiermee niet zeggen dat de overwinning van het communisme in de hele wereld een uitgemaakte zaak is. Ik wil er alleen de aandacht op vestigen dat het uiteindelijke doel van het Oosten ten aanzien van het Westen de vernietiging en onderwerping van het Westen is. Dit doel blijft altijd bestaan, hoe de situatie in de wereld ook is. Dit doel vloeit als een objectief gegeven voort uit het sociale systeem. Binnen dat systeem zijn er geen krachten die iets aan dat doel kunnen veranderen. Alleen krachten van buitenaf kunnen dat doel binnen de perken houden. Geen politieke slimmigheidjes, geen compromissen, geen voorzichtig gemanoeuvreer of pogingen de Sovjetunie vriendelijk te stemmen zijn in staat de onbewuste, blinde, onafwendbare doelgerichtheid waarover ik het al eerder had tegen te houden. Alleen kracht! Alleen krachtdadige besluitvaardigheid zich te weer te stellen. Al het overige draagt alleen maar bij aan de communistische aanval op de wereld, moedigt die aan, geeft hem vertrouwen en helpt hem in materieel opzicht. Dat men in het Westen geen geloof hecht aan de doelgerichtheid van de Sovjetunie en vertrouwt op de beloften van Moskou staat gelijk aan
zelfmoord. Vooral nu, nu de strijd tussen de twee tendensen in een bijzonder gevaarlijk stadium is gekomen. In het Westen doet de leuze opgeld, “Liever dood dan rood”. Ik verzeker u dat er van die leuze niets klopt. Stel er maar voor in de plaats: “Rood, maar dan ook dood”.’
U bent dus toch pessimistisch?
‘Nogmaals, het is geen kwestie van pessimisme, ik constateer alleen maar feiten, behalve schrijver ben ik logicus en methodoloog.’
U hebt in zeer korte tijd acht boeken geschreven, waarvan er twee nog langer zijn dan Gapende hoogten dat in de Nederlandse vertaling meer dan 800 pagina's telt. Wat beweegt u zoveel te schrijven?
‘Het eerste deel van de vraag kan ik moeilijk beantwoorden. In ieder geval is het niet het streven naar materieel welzijn, ijdelheid, of zelfs het streven naar onafhankelijkheid. Al deze factoren zijn niet voldoende om me te stimuleren tot dit langdurige en moeilijke werk. Misschien omdat ik van mijn ouders plichtsgevoel en liefde voor het werk heb geërfd; ook ben ik door het leven getraind vol te houden en door te gaan ook in de moeilijkste situaties. Ik heb mijn eigen systeem ontwikkeld om in leven te blijven en daarbij gelukkig te zijn.
Gapende hoogten door Aleksandr Zinovjev. Vertaling: Dick Peet en Connie Brood. Uitgever: Meulenhoff/De Arbeiderspers, 825 p., f65,-
Auteursrechtelijk beschermd