Amsterdam, D'Eg'lentier.
DEN bloetdorstigen Mars die over dees Neerlanden
geheerst heeft langen tijt, is nu tot rust gehelt,
Men hoort nu langer niet van moorden, roven, branden,
Onder 'tvreedsaem geslacht men ons nu mede telt.
Geluckich is het Landt daer vrede haer verselt,
En daer den oorloch fel te rugge wert gedreven.
Ghy die de vreed' bemint, omhelstse met gewelt,
'tEyndt dat de vrede baert is klaer genoech beschreven,
Nochtans heeft onvreed' vree ons hier te Landt gegeven,
'tWelck 'tonrustige hert niet wel genoegen dee,
Door wiens voorstel men twist en twedracht ziet verheven,
Beroerte in Gods Kerck brengende t'meniger stee.
Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.
Dat onvree vrede baert, is openbaer gebleken
hier in dit Nederlandt, so elck wel heeft gezien.
'tBloedtdorstich Spaens gebroet, dat vinnich was ontsteken
op al die noyt voor Baal wilden buygen haer knien,
Quamen door hoge noodt eerst zelfs de vree aenbien,
Stelden de Landen vry die sy niet konden dwingen.
'tIs Godt die door sijn raet dit alles laet geschien,
En merck'lijck heeft bewaert ('tLandt) voor 'svyants bespringen;
Laet ons hem daer voor lof met danckbaer herten zingen,
Op dat ons niet genaeckt de straf die Is'rel lee,
Walgende waren sy van 'tgeen datse ontfingen:
Dies Godt door synen roed' haer maeckten t'saem gedwee.
Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.
Derwijl Godt heeft belieft 'tNederlandt te vereenen
met haer, wiens herten staech in d'Afgoderye blaken,
Nuw't daer meed' schijnt in rust, rijst ('twelck is te beweenen)
een ander ongemack, noyt droeffelijcker zaken.
Het ware zuyv're woort hoortmen bespott'lijck wraken,
De Herders trou en vroom achten som naulijcx meer,
Trachten door hun vernuft de leere vals te maken,
Daer menich oprecht Helt is om geveldt ter neer.
Verlaet de waerheyt niet, volght Christum uwen Heer,
(Al wordy hier bestreen, hy wierdt bestreden mee)
Neemt af noch tot sijn woort, doet niet 'tis Gods begeer,
Want wie alsullex doet verwacht hier na de wee.
Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.
| |
Prince.
Prince die Aensiet Liefd' hier binnen 'tVlaerdings pleyn,
Dit antwoort op u vraeg daer ick mijn ben me moeyende,
Neemt, bid ick, doch in't goet, al ist bewijs seer kleyn,
Van't wel-ruyckend' Eg'lentier, wiens woort is In Liefd' bloeyende.
Godt jon dat D'Aker-boom hier langs en meer zy groeyende,
En datse teelen mach veel spruyten door Gods kracht,
Waer in de reden-konst van jongs zy overvloeyende,
Op dat nimmer uyt sterft Retorices geslacht.
Meed'-broed'ren al gelijck met my te wenschen tracht,
Dat 'toorlochs bloedich zwaert mach roesten in de schee,
En dat hier ider een omhelse de Eendracht,
Op datmen niet uytroeyt te Lande noch ter Zee:
Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.
In Liefd' bloeyende.
|
|
Auteursrechtvrij