Vlaerdings redenrijck-bergh

Haerlem, De vvitte Angieren.

VVAnneer de Menschen hier in hoochmoet ende pracht
het goede vallen af, en volgen 'tquaet gestadich,
Godt zent sijn straffe dan over 'tvolcx doen met macht:
Onvrede die komt voort, de Moeder die onzacht
het Landts verderven baert, en alles schendet schadich,
Moort, roof, ende oock brandt, Vrauwen-kracht ongenadich,
So dat zeer haest vergaet alle dingen te niet.
Het volck dus zijnd' in pijn, leert dan eerst wijs beradich
Gode kennen te recht: dies elck van't quade vliet
in ootmoet onderdaen. Dus keert de straffe ziet,
Onvrede die vertreckt, als elck in den gebee
gestadich wakend' is, met zond-rauwich verdriet.
Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.

Als dan door Liefde reyn in eendrachts bandt bemint

het menschelijck geslacht malkander (sonder tegen
den ander op te staen) zo zietmen dat begint

[fol. Mmm1r]

 

te vloeyen wederom door liefd' tot ons gezint

 

Godes genade goet, want hy zent synen zegen

 

over die, die te recht hem volgen in sijn wegen.

 

Van alles overvloet geeft hy sulck volck bequaem.

 

Geen Moeder die haer Kint en kan zo zijn genegen,

 

Als hy tot onswaert is, wanneer wy hem eerzaem

 

van alles geven d'eer, en loven synen naem.

 

Maer dertel weeld' onvroet doet weer in landt en stee

 

het volck vergeten zulcx, en doen tegen 'tbetaem.

 

Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.

 

 

 

Den Mensch door idel waen, is veeltijt so van aert,

 

Dat wanneer hy van Godt ghezegent wordt gepresen,

 

Den lust tot rijckdom dan in't hert hem hoogmoet baert:

 

Hy laet hem duncken dat door sijn verstant vermaert

 

hem alle ding toevloeyt, hoogmoedich opgeresen,

 

Stellende heel ter zy Godes liefd' uytgelesen,

 

Soeckt hy door onverstant hem zelfs te maken groot:

 

Synen verkeerden zin die dwingt hem so tot desen

 

Dat hy door eygen baet soeckt te vergaren bloot

 

dierbare schatten veel: dies verdruckt en verstoot

 

sijn even Naesten vrient nodich met quade zee:

 

Dies volcht Gods straffe weer, waer doo hy komt in noot.

 

Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.

 

 

Prince.

Als elck dan eygen baet soeckt door sijn onverstandt,

So komt on-min weer voort, die minne doet vertrecken.
Oneenigheyt die bloeyt tot verderf van het Landt,
Gebroocken wordt terstondt den gulden eendrachts bandt,
De herten tegen een haet ende nijt ontdecken:
Elck ziet wel d'anders feyl, maer niet sijn eygen vlecken.
Die is den kancker boos die d'Gemeent brengt in pijn,
'tVerderf van ware vree, die oorloch doet opwecken.
Och wee daer't soo moet gaen! want zulcke Landen zijn
licht om verwinnen zaen, door 'tvyants valschen schijn:
Maer daermen op liefd' baut, en volcht de waerheyt mee,
Daer laet Godt blijcken ziet sijn liefd' genadich fijn.
Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.

In Liefde ghetrauwe.

Een mijn heyl.