Maeslandt, D'Olijf-Boom.
SO hovaerdy en trots door opgeblasen zinnen
het redelijcke dier op des onredens spoor
niet bracht door hare daet, so sich niet overwinnen
liet den reed'lijcken Mensch door eygen-wijs bekoor,
Maer dat hy tot de liefd' alleen gaf sijn gehoor,
Twist, onvrede noch strijt en soude hem bezwaren:
Doch so de liefd' verkout, so komt den haet hervoor,
Die anders niet dan nijt, twist en twedracht kan baren,
Want eygen hovaerdy verweckt onder den scharen
een sodanigen haet, diem' niet kan blusschen ree,
Ten zy een meerder strijt onder hun komt ghevaren,
Dan dwingt den noot om hun t'vereenigen ter stee.
Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.
Onvrede vrede baert, het is voormaels bevonden,
Doen sich Vespasiaen ter neder had gestelt
voor 'tgroot Jerusalem, na Josephus verkonden,
En dat vrede onvree oock baerde hy vertelt:
Want zijnde seer benaut van buyten door den helt
Titum, en sy gesplist in dry hopen oneven,
Die als doot-vyanden malkander met gewelt,
Wanneer vrede gaf tijt t'saem brachten om het leven:
Doch wanneer weder dan den strijt wordt angeheven
by den Romeyn, sachmen hun t'saem vereen'gen mee,
Om als eendrachtige hun vyant strijt te geven,
Die hun welvaren socht te gaen brengen in wee.
Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.
Want als 'tbestormen zwaer hun stadts werdt nagelaten,
Gingen van binnen hun tot twist en twedracht spoen,
Ontlast vanden Romeyn, sachmen hun 'tzweert anvaten,
Om met een wreet gemoet malkander te verdoen,
Waer naer den Romeyn zelfs, die niet zocht dan 'tverwoen,
Van d'onder Hemels Gloob', om heerschappy t'anvaerden
van 'sweerelts ronden kloot, ginck Martis offer voen
met aller volck'ren bloet die leefden op der aerden,
So lang tot hun onvree oock weder vrede baerden,
Die naer het overwin voorquam door d'wijs belee,
Want van verwinnen zat zachmen d'bloedige zwaerden
(Getrocken door onvree) weder steken in schee.
Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.
| |
Prince.
Twist, haet, oneenigheyt en tweedracht, die bederven
(Prince) een Landt, hoe groot, hoedanich het oock zy.
Eergier, twists Moeder, doet alle vre versterven,
En dat door Liefds eendracht t'saem wart vereenicht vry:
Doch wanneer Godes vrees den Mensche dan koomt by,
En hun anmercken doet wat onvre gaet versmachten.
Al wat onder 'tgewelt des Hemels leeft seer bly,
Sietmen de Liefde steets keeren in elcx gedachten,
Die tot eendrachtigheyt een ider een doen trachten.
Den vrede Spruyt uyt liefd', Twist schent Landt ende Zee:
Doch moet den twist eerst zijn, eer vrede toont haer krachten,
Want ziende onvreeds quaet, soeckt elck den vreed' in't bree.
Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.
'tSpruyt uyt Liefd'.
Schout nijt altijt.
Loockefier.
|
|
Auteursrechtvrij