De Tweede Ronde. Jaargang 30
(2009)– [tijdschrift] Tweede Ronde, De–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 169]
| |
Twee gedichten
| |
The Polish husbandThe traffic halted
and for a moment
the broad green avenue
hung like a wave
while a woman crossing
stopped me and said
‘Can you show me my wedding?
- In which church is it going to be held?’
The lorries hooted at her
as she stood there on the island
for her cloak fell back
and under it her legs were bare.
Her hair was dyed blonde
and her sad face deeply tanned.
| |
[pagina 170]
| |
[Vervolg Nederlands]Ik vroeg haar ‘Wat is de naam van uw man?’
Ze wist het niet zeker, maar zijn voornaam was Joe,
ze had hem in Polen ontmoet
en dit was het tijdstip van de trouwerij.
Achter ons stonden een kathedraal
en een richtingbord naar het stadscentrum.
‘Ik weet niet veel van trouwerijen,’
zei ik, ‘maar neem dat honingkleurige gebouw
dat als een kat op zijn gazon zit -
in ieder geval klinkt daarbinnen muziek.’
Ze holde er met klakkende hakken heen,
terwijl de lange, smalle plooien van haar mantel openvielen.
Een sluier die met een draadje vastzat vloog van haar hoofd,
haar witte gestalte dook het portaal in en woei uit.
| |
[Vervolg Engels]I asked her ‘what is tne name of your husband?’
She wasn't sure, but she knew his first name was Joe,
she'd met him in Poland
and this was the time for the wedding.
There was a cathedral behind us
and a sign to the centre of the town.
‘I am not an expert on weddings,’
I said, ‘but take that honey-coloured building
which squats on its lawns like a cat -
at least there's music playing inside it.’
So she ran with her heels tapping
and the long, narrow folds of her cloak falling apart.
A veil on wire flew from her head,
her white figure ducked in the porch and blew out.
| |
[pagina 171]
| |
[Vervolg Nederlands]Maar Joe, de Poolse man. Ik heb geen idee of ze hem
ooit in de drukte van deze stad heeft gevonden
om onder het bruidsgewicht van haar kleren
aan zijn zijde de zwaar bewierookte kerk binnen te gaan,
of dat hij een van de vrachtwagenchauffeurs was
aan wie haar bruine, rappe benen werden blootgesteld.
| |
[Vervolg Engels]But Joe, the Polish man. In the rush of thIs town
I can't say whether she even found him
to go up the incense-heavy church beside him
under the bridal weight of her clothes,
or whether he was one of the lorry drivers
to whom her brown, hurrying legs were exposed.
| |
Was ik maarWas ik maar opgebleven tot vier vuur 's morgens
en door de dageraad gerend om op het feestterrein
naar de ballonnen te kijken,
had ik je maar gezien terwijl jouw ballon op een vuurstoot
omhoog rees, je zou gezwaaid hebben
en een papieren vliegtuigje zou naar de grond zijn gezwierd
met op de vleugels je mobiele nummer gekrabbeld.
| |
If onlyIf only I'd stayed up till four in the morning
and run through the dawn to watch the balloons
at the festival ground,
and seen you as your balloon rose high
on a huff of flame, and you'd waved,
and a paper aeroplane had swooped to the ground
with your mobile number scrawled on the wings.
| |
[pagina 172]
| |
[Vervolg Nederlands]Had ik maar geweten dat je huilde
toen je met je rug naar me toe stond
en zei dat het niet erg was,
dat je het prima zou redden alleen.
Had ik je stem maar vertrouwd
in plaats van je woorden te geloven.
Was ik maar niet te laat geweest, te vroeg,
te snel, te langzaam, te jaloers en kwaad,
te gretig om te winnen
toen het geen spel was.
Konden we maar teruggaan naar toen
en kon ik je papieren vliegtuigje maar oprapen
om je voor het allereerst te bellen.
| |
[Vervolg Engels]If only I'd known that you were crying
when you stood with your back to me
saying that it didn't matter
you'd be fine on your own.
If only I'd trusted your voice
instead of believing your words.
If only I hadn't been too late, too early,
too quick, too slow, too jealous and angry,
too eager to win
when it wasn't a game.
If only we could go back to then
and I could pick up your paper aeroplane
and call you for the very first time.
|
|