De Tweede Ronde. Jaargang 30

[p. 149]

Vertaalde poëzie

[p. 150]

Vijf gedichten
Ivan Boenin
(Vertaling Kees Jiskoot)

[Nederlands]

Ik ging naar haar te middernacht.
Zij sliep - door 't raam de maneschijn die
Een zilverglans op het satijnen
Omlaag gegleden dek aanbracht.

Zo, op haar rug gelegen, plat,
De naakte borsten aan weerszijden,
Was 't leven dat zij slapend leidde
Verstild, als water in een vat.

(1898)

[Russisch]

Я к ней вошел в полночный час.
Она спала, - луна сияла
В ее окно, - и одеала
Светился спущенный атлас.

Она лежала на спине,
Нагие раздвоивши груди, -
И тихо, как вода в сосуде,
Стояла жизнь ее во сне.

Het woord

Verstomd de tomben, mummies en gebeenten, -

Slechts levend is het woord:

Op 's werelds kerkhof wordt, uit oude schemer,

Slechts tekenschrift gehoord.

Niets anders ook rest ons aan goed en have!

U kunt dus allemaal,

Naar draagkracht, sparen voor die eeuwige gave

Voor kwade dagen: taal..

(1915)

слово

Молчат гробницы, мумии и кости, -

Лишь слову жизнь дана:

Из древней тьмы, на мировом погосте,

Звучат лишь Письмена.

И нет у нас иного достоянья!

Умейте же беречь

Хоть в меру сил, в дни злобы и страданья,

Наш дар бессмертный - речь.

[Nederlands]

[p. 151]

 

't Blauw behang is helemaal verschoten,

 

Wég portret, daguerrotype, foto -

 

Blauwe kleuren resten enkel daar,

 

Waar zij hingen al zo menig jaar.

 

 

 

't Hart vergat, vergat, en zag verzwinden

 

Veel, heel veel, van wat het ooit beminde!

 

Slechts van hen, reeds lang geleê beaard,

 

Bleef een onvergeetlijk spoor bewaard.

 

 

 

(1916)

[Russisch]

Синие обои полиняли,
Образа, дагерротипы сняли -
Только там остался синий цвет,
Где они висели много лет.

Позабыло сердце, позабыло
Многое, что некогда любило!
Только тех, кого уж больше нет,
Сохранился незабвенный след.

[Nederlands]

Het plenst. Beneveld bos rondom.
Hoofdschuddend mompelen sparrenbomen:
‘Ach, gottegot!’ - 't Bos heeft hem om,
Verzopen in de waterstromen.

Bij 't raam van 't donker wachthuis zit
Een kind dat met een lepel trommelt,
Bij 't vuur mama, die aldoor pit,
Op stal een loeiend kalf, bekommerd.

In 't wachthuis treurnis, vlieggezoem...
- Waartoe die ortolanen-klingklang,
Die zwammengroei, de bloei der bloem,
Dat gras, zo blinkend als een ringslang?

- Waartoe, bij die gestage drop,
Die 't huis en heel de wereld geselt,
Dit kind met die te grote kop,
Dat 't venster uitholt met zijn lepel?

Het kalfje loeit zich hees in 't kot,
De sparren op de bergen neigen
De groene naalden van hun twijgen:
‘Ach, gottegot! Ach, gottegot!’

(1916)

[Russisch]

Льет без конца. В лесу туман.
Качают елки головою:
«Ах, боже мой!» - Лес точно пьян,
Пресыщен влагой дождевою.

В сторожке темной у окна
Сидит и ложкой бьет ребенок,
Мать за печи, - все спит она,
В сырых сенях мычит теленок.

В сторожке грусть, мушиный гуд...
- Зачем в лесу звенит овсянка,
Грибы растут, цветы цветут
И травы ярки, как медянка?

- Зачем под мерный шум дождя,
Томясь всем миром и сторож кой,
Большеголовое дитя
Долбит о подоконник ложкой?

Мычит теленок, как немой,
И клонят горестные елки
Свои зеленые иголки:
«Ах, боже мой! Ах, боже мой!»

[Nederlands]

[p. 152]

 

Ijzig koude nacht, mistral

 

(Hij bedaart nog niet).

 

Kale heuvels, berg en dal,

 

Blinkend in 't verschiet,

 

Onbeweeglijk gouden licht

 

Tot de legerstee.

 

Niemand, enkel God en ik

 

Ondermaans, wij twee.

 

Mijn verdriet, ten dode, alleen

 

Hij doorgrondt het, al

 

Wat ik afdek voor elkeen...

 

Koude, blink, mistral.

 

 

 

(1952)

[Russisch]

Ледяная ночь, мистраль
(Он еще не стих).
Вижу в окна блеск и даль
Гор, холмов нагих.
Золотой недвижный свет
До постели лег.
Никого в подлунной нет,
Только я да Бог.
Знает только он мою
Мертвую печаль,
Ту, что я от всех таю...
Холод, блеск, мистраль.