De Tweede Ronde. Jaargang 30

[p. 81]

Light Verse

[p. 82]

Twee gedichten
Maarten Beemster

De tussentijd

Ze leefde op wat haar soms werd gegund
en hoorde in de tussentijdse nachten
de echo van zijn stem in haar gedachten.
Ze proefde hem, maar eindeloos verdund.

Toen nieuwe hoop haar leed niet meer verzachtte
als hij weer op het laatst niet had gekund
bereikte zij uiteindelijk het punt
dat zij niet meer op hem wou blijven wachten.

Diezelfde avond kreeg ze alweer spijt:
wat viel er in haar leven nog te hopen?
Het was voorgoed voorbij: ze was hem kwijt,
er lag een lege toekomst voor haar open.

Nu hoopt ze dat het snel is afgelopen:
ze wil niet leven in de tussentijd.

[p. 83]

Vergeten rondeel

Ik ben een man om snel weer te vergeten:
bescheiden, lekker rustig en bedeesd.
Ze zou me komen halen voor het feest
maar heeft me ongezegd de maat gemeten.

Ik heb daar bij die bushalte gezeten
toen weer gebeurde wat ik had gevreesd.
Ik ben een man om snel weer te vergeten:
bescheiden, lekker rustig en bedeesd.

Ze weet misschien niet eens meer hoe ik heette
of wat er tussen ons ooit is geweest.
En zelfs wanneer ze deze woorden leest
zal zij van mijn verdriet niet willen weten:
ik ben een man om snel weer te vergeten.