|
| |
| |
| |
In het ziekenhuis
Boris Pasternak
(Vertaling Margriet Berg en Marja Wiebes)
Ze stonden als voor een vitrine,
Blokkeerden zowat het trottoir.
De broeder sprong in de cabine,
En achterin ging de brancard.
Langs stoepen en deuren en gapers,
Zo joeg de ambulance maar voort,
Langs 't netwerk van donkere straten,
De nacht werd met lichten doorboord.
De koplampen flitsten en schenen
Op burgers, agenten, de straat.
De hulpdokter zwaait op haar benen,
Een flesje met vlugzout paraat.
Bij Opname ruist door de regen
De goot met mistroostig gespat
De status wordt regel voor regel
Met kriebelig handschrift beklad.
Er was haast geen plaats in de zalen,
Ze legden hem neer bij de deur.
Een windje woei aan door de ramen,
Rond 't bed hing een jodiumgeur.
Een deel van de lucht en het groen werd
Door 't vierkant van 't raamwerk omrand.
De nieuweling keek naar de vloeren,
Het wit van de jassen, de wand.
| |
В больнице
Стояли как перед витриной,
Носилки втолкнули в машину.
В кабину вскочил санитар.
Шел дождь, и в приемном покое
Меж тем как строка за строкою
Всё в корпусе было полно.
Часть сада и неба клочок.
К палатам, полам и халатам
| |
| |
| |
[Vervolg Nederlands]
't Verpleegstertje stelde hem vragen,
Ze keek hem bedenkelijk aan.
En daardoor begon 't hem te dagen:
‘Ik kom hier niet levend vandaan.’
Waarop hij zijn blik dankbaar richtte
Naar 't raam met daarachter een muur,
Die zacht door de stadsgloed verlicht werd
Als was het door vonkjes van vuur.
De stad kleurde rood door 't geflakker.
Een esdoorn, verlicht door die gloed,
Bracht daar met zijn knoestige takken
De zieke ten afscheid een groet.
‘O Heer,’ dacht hij, ‘wat nog te wensen,
Volmaakt zijn Uw Werken, en groot,
De bedden, de wanden, de mensen,
De stadsnacht, de nacht van mijn dood.
| |
[Vervolg Russisch]
Как вдруг из расспросов сиделки,
Он понял, что из переделки
Тогда он взглянул благодарно
Была точно искрой пожарной
Там в зареве рдела застава,
И, в отсвете города, клен
Больному прощальный поклон.
‘О господи, как совершенны
Дела твои, - думал больной, -
Постели, и люди, и стены,
Ночь смерти и город ночной.
| |
| |
| |
[Vervolg Nederlands]
Een slaapmiddel heb ik genomen,
Ik huil, scheur mijn zakdoek kapot.
Vanwege de tranen die stromen
Kan ik U niet zien, o mijn God.
In bed, door flauw schijnsel omgeven,
Besef ik vol vreugde hoezeer
Ikzelf en mijn lot en mijn leven
Uw kostbare gaven zijn, Heer.
Ik voel hoe Uw handen mij warmen,
Nu 'k sterf hier in bed, in de zaal.
Ik, schepping van U, in Uw armen
Gevat als een ring in foedraal.’
| |
[Vervolg Russisch]
Я принял снотворного дозу
Мне сладко при свете неярком,
Чуть падающем на кровать,
Себя и свой жребий подарком
Бесценным твоим сознавать.
Кончаясь в больничной постели,
Я чувствую рук твоих жар.
Ты держишь меня, как изделье,
И прячешь, как лерстень, в футляр’.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd