De Tweede Ronde. Jaargang 29

[p. 133]

NN en de dood
Origo^*
Vertaling Adriaan van der Hoeven)

Mijn vriend NN, die overigens niet mijn kamergenoot is, overkwam enige tijd geleden het volgende.

NN was hard aan het werk in het kader van een bepaald project. Hij rookte daar misschien meer dan goed voor hem was en hij kreeg steeds vaker lange hoestbuien.

NN ging naar zijn medisch consulent in het gezondheidscentrum.

Er werden flink wat röntgenfoto's genomen. De arts belde hem thuis op. Het zag er niet goed uit.

Men vermoedde dat het ging om agressieve longkanker in een vergevorderd stadium. Hij had waarschijnlijk nog maar twee, drie maanden te leven. Opereren kon niet meer.

NN was niet blij met deze informatie. Hij had er op gerekend pakweg nog twintig tot dertig jaar in dit tranendal rond te dolen.

NN ging naar zijn stamkroeg. Hij was niet van zins de jobstijding voor zich te houden en sprak er openlijk over met zijn vrienden. Het verhaal ging rond als een lopend vuurtje. Er kwamen mensen hun medeleven betuigen. NN had nooit gedacht dat er zoveel mensen waren die hem graag mochten.

Er kwam ook bier op tafel. Het waren goede mensen die hem een rondje gaven. Ze vroegen zich geen seconde af, of ze die biertjes ooit wel terug zouden krijgen.

De hele avond ging het zo door. NN ging thuis slapen om de volgende ochtend weer aan zijn stamtafel terug te keren.

Het nieuws had zich alleen nog maar wijder verbreid en nieuwe mensen kwamen hem aan zijn tafel hun medeleven betuigen. Een

* Origo is het pseudoniem van Jouni Lompolo (1939), die vooral bekendheid heeft verworven als een Carmiggeltachtig stukjesschrijver van de grootste krant in Finland, Helsingin Sanomat. Lompelo heeft daarnaast verscheidene romans, novelles en filmscripts geschreven. Zijn stijl wordt gekenmerkt door een combinatie van sarcasme en soms naïef aandoende gevoeligheid.

[p. 134]

medeleven dat niet meer zo spontaan was als de voorgaande dag; er klonk meer necrologische accuratesse in door en de woorden waren beter afgewogen.

Na twee weken zou hij de definitieve uitslag krijgen, 's Nachts sliep NN thuis. Treurende naasten met het gezangenboek in de binnenzak bleven zich in groten getale aandienen en het zou onbeleefd geweest zijn hun de deur te wijzen.

Na twee weken ging NN met kloppend hart naar zijn medisch consulent.

De arts wist zich niet goed raad met de situatie, zei dat er in feite helaas geen sprake was van longkanker, zoals ze in eerste instantie hadden gedacht. Het ging slechts om twee oude littekens van een jaar of twintig geleden, en omdat ze de foto's uit die tijd niet meteen bij de hand hadden gehad, had dit foutje kunnen passeren.

NN vroeg zich even af of hij zich ooit nog wel in zijn stamkroeg zou kunnen vertonen.

Hij vermande zich echter, stapte vrolijk naar binnen en vertelde iedereen over de wending die de zaak ineens had genomen.

De stamgasten waren zo blij dat NN in leven bleef dat het bier weer overvloedig naar NN's tafel begon te stromen.