De Tweede Ronde. Jaargang 29
(2008)– [tijdschrift] Tweede Ronde, De–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 148]
| |
Twee gedichten
| |
FalconeriaAra sóc un falcó i sobre la mà m'aferro
del meu senyor. Respiro l'aire net del matí
i l'olor del vellut i les martes, la suor dels cavalls,
el fenc petjat, els vapors
que pugen de la terra.
Herbes i flors menudes, tapís gemat que veuré
des de dalt, quan en cercles, magnificent,
observi els meus dominis, la prada, els arbrissons,
el rierol, la llebre esmunyedissa.
I els cavalls, els cossos i el senyor,
amb els seus cavaliers i el falconer major,
patges i servidors, tots iguals de petits,
repartits sobre el prat...
| |
[pagina 149]
| |
[Vervolg Nederlands]Dan zegt mijn meester: ik wil een grote haas,
ruikend naar dure hars (mijn meester is dichter),
terwijl hij mijn veren streelt met zijn vingers.
Ik voel mij een keizer, op mijn meesters hand gezeten,
met mijn leren kap op vol linten.
Er is beweging, schelle stemmen, gehinnik, gesteiger,
de kennelbazen maken de honden los, hitsen ze op.
Het moment is nabij, mijn meester streelt me,
hij wil een grote haas, ruikend naar dure hars
(ik ben ook dichter). Mijn hart slaat krachtig.
En nu, op dit moment, ben ik heer en meester
van de wereld en de mensen. Iedereen in mijn kring
is afhankelijk van mij, vol verwachting als ik uit zicht ben en weerkeer,
in cirkels vlieg, reken,
de angstige haas zie.
Mijn ogen zijn pijlen, mijn klauwen gescherpt
en een zoete duizel bevangt me.
Lucht en aarde zijn één, bomen en wolken, het gras
en de stugge vacht van de haas. Ik zie niets, een kracht
| |
[Vervolg Spaans]Ara el senyor m'ha dit: voll una llebre grossa,
flairosa de llentiscle (el meu senyor és poeta),
mentre m'acaronava el plomatge amb el dit.
Jo em sento emperador, enfilat a la mà del senyor,
amb la meva caputxa de cuir plena de cintes.
Hi ha moviment, xivarri, renills i piafar,
i els mossos de canilla que deslliguen i aquissen els gossos.
Ja s'acosta el moment, el senyor m'ananyaga,
vol una llebre grossa, flairosa de llentiscle
(jo també sóc poeta). El cor em bat amb força.
I ara, en aquests moments, jo sóc amo i senyor
del món i de la gent. Tots a dins del meu cercle,
pendents de mi, esperant com em perdo i retorno,
com el meu vol es va cenyint, calcula,
veu la llebre temorenca.
Ells ulls són com sagetes, les urpes s'aguditzen
i un vertigen dolcíssim m'aclapara.
Cel i terra són u, arbres i núvols, l'herba i la pell
esquerpa de la liebre. No veig res, una força
| |
[pagina 150]
| |
[Vervolg Nederlands]trekt me omlaag, naar de put van het niets,
en ik sla toe als de bliksem.
Welke wil drijft mij?
Welke duistere macht trekt mij omlaag,
aan wat voor draden bewegen mijn vleugels,
welk vuur is zo goed in staat
mijn lichaamsbloed te verhitten?
Nu, in mijn klauwen, houd ik de dode haas
die ruikt naar aarde en dure hars.
Het is voorbij, mijn rijk is uit.
De eerste valkenier laat toe
dat ik een stuk warme lever uitruk...
Mijn meester zal straks lachen met zijn vrienden,
onder mijn kap vol linten
zal ik mij belachelijk voelen.
Dat waardoor we onszelf vergeten duurt altijd zo kort!
| |
[Vervolg Spaans]se m'endú cap avall, cap al pou del no-res,
i baixo com un llamp. Per quina
voluntat em regeixo?
¿Quina és la força obscura que se m'endú, quins fils
mouen les meves ales, quin foc
pot escalfar
tant la sang del meu cos?
Ara, a les urpes, ja hi tinc la llebre morta,
olorosa de terra i de llentiscle.
Tot s'ha acabat, ja s'ha ensorrat l'imperi.
El falconer major
em deixarà esquinçar un tros de fetge càlid...
Riurà el senyor amb el seus amics, després,
i amb el meu caputxot tot ple de cintes,
em sentiré ridicul.
Allò fa oblidar-nos, dura sempre tan poc!
| |
[pagina 151]
| |
StedenIk las dat Morosini,
Venetië's opperbevelhebber
en ambassadeur, het beeldhouwwerk
wilde meenemen uit het timpaan
van het Parthenon.
Hij liet een steiger bouwen,
slaven omhoog klauteren
en op het hachelijkste moment
begaf een van de leggers het.
Mannen en beelden stortten omlaag.
Teleurgesteld gaf de generaal
zijn onderneming op.
Hij wilde geen kapotte beelden.
De verstrooide stukken
werden gebruikt
om huizen te bouwen.
Menige wijze heeft gemediteerd
over het opmerkelijke mysterie
dat men schoonheid kan creëren
uit een blok marmer.
Haast niemand zint op het omgekeerde.
Een rechthoekige bouwsteen houwen
uit de tors van een oude godheid,
van een Venus steengruis maken
om te kunnen lopen op keitjes
gemaakt van heilige leden...
| |
Les ciutatsHe llegit que Morosini,
general ambaixador
de Venècia, volgué
endur-se les escultures
del frontó del Partenó.
Va fer muntar una bastida,
hi va fer grimpar els esclaus
i, en el moment més difícil,
algun puntal va fallar.
Caigueren homes i estàtues.
Decebut, el general
va abandonar el seu projecte.
Ell les volia senceres.
Els trossos allà escampats
varen servir per fer cases.
Molts savis han meditat
sobre el sorprenent misteri
de poder crear bellesa
a partir d'un bloc de marbre.
Pocs sobre el camí contrari:
treure un carreu escairat
del tors d'algun déu antic,
convertir en grava una Venus,
poder trepitjar llambordes
fetes de membres sagrats...
| |
[pagina 152]
| |
[Vervolg Nederlands]Zo ontstonden steden
geleidelijk gebouwd
van stenen die gisteren
menselijk leven waren: lief
en leed waar geen meer van weet.
| |
[Vervolg Spaans]Així s'han fet les ciutats:
construïdes lentament
amb pedres que ahir van ser
vides humanes: amors,
sofriments que ningú no recorda.
|
|