De Tweede Ronde. Jaargang 28

[p. 189]

IJdele dichtersroem
Urbanus VIII (Maffeo Barberini)^*
(Vertaling Jean Pierre Rawie)

Wat nu, Maffeo? Waarom zit je hier
als in je knapentijd van vroeg tot laat
gedichten te bedenken? Heb je baat
bij al die nachten boven het papier?

Roem is slechts een gerucht dat komt en gaat,
een luchtbel in een vluchtige rivier,
en op de zangberg wint men met de lier
onsterfelijke eer maar mondjesmaat.

Toch mijmer je in zoete dwaling voort.
Geloof je dat je tijd en dood ontvliedt
door middel van het dichterlijke woord?

Het is een dwaze droom die je bekoort:
niet voor een pralend en gekunsteld lied,
voor goede werken wijkt de Hemelpoort.

* Maffeo Barberini (1568-1644), paus van 1623-44, begunstigde de schone kunsten en dichtte zelf (in het Italiaans en Latijn). Volgens de WP stond hij bekend om zijn ‘ontellend nepotisme’. Deze ‘barokpaus’ liet de bronzen bekleding van het Pantheon omsmelten voor de kanonnen van de Engelenburcht, wat herdacht wordt met het epigram: ‘Quod non fecere barbari, fecere Barberini’ (Wat de barbaren niet deden deden de barberini).

Quanto sia vano il pensiero d'acquistar fama col mezzo della poesia.

Che fai Maffeo, che pensi? a che con arte
emula all'età prisca, sì ti cale
formar inni canori? a che ti vale
vegliar la notte per vergar le carte?

La fama ~e suon, ch'in un viene e si parte;
e di fugace rio qual bolla frale
dà Permesso l'onor finto immortale,
ein vano altrui quel che non ha comparte.

E pur ami l'inganno e ‘l dolce errore
Eternar credi le cose passate
con cetra armoniosa, e fuggir morte?

Folle speranza ti lusinga il core:
non alla pompa di parole ornate,
al ben oprar del Ciel s'apron le porte.