De Tweede Ronde. Jaargang 28

[p. 80]

Drie gedichten
Kees Jiskoot

Louis Napoléon

Postuum eerbetoon

Die Fransman troonde op Soestdijk
van achttienzes tot achttientien
als eerste koning van ons rijk,
bij 't volk geliefd en zeer gezien.

Hij ordende het landsbestuur,
het Recht, de Burgerlijke stand,
droeg bij aan kunst en aan cultuur,
ja, naast het Rijks is van zijn hand

De Koninklijke Boekerij
waarop Den Haag tot heden stoft;
tot Leidens troost present was hij
toen daar een kruitschip was ontploft.

Veel goeds heeft deze soeverein
in korte tijd voor ons gedaan.
Maar wie zich noemde ‘Uw konijn’
moest als een haas het land uit gaan,

op last van broer, Napoleon.
Een eregraf kreeg dat sujet! -
Waarop Louis niet bogen kon:
werd een konijn ooit bijgezet?

[p. 81]

Hoogwoud 1256 - Doorn 1918

Graaf Willem II, op dat moment Roomskoning,
maar ook al zeker van een keizerskroning,

is, zwaargeharnast, door het ijs gezakt

met paard en al in Hoogwoud; en door Friezen,
wier bloed gaat koken als het streng gaat vriezen,

werd hij ter plaatse tot gehakt geprakt.

Zijn domheid moest hij met de dood bekopen;
je dient niet voor de troepen uit te lopen,

wanneer je zicht hebt op een keizerstroon,

of die al hebt, want evenmin veel wijzer
was Wilhelm II, de laatste Duitse keizer -

in Doorn bleef hem alleen een doornenkroon.

Muiden, 23 juni 1296

Van Velsen, Van Woerden, Van Amstel: o wie
vergeet ooit de naam en de daad van die drie?
Zij sloegen de smerige handen ineen
en daarmee graaf Floris. Graaf Floris ging heen.

Die graaf nu, ook koning van Schotland in spe,
rust nu, zegt men, in Rijnsburg. Vergeten? O nee!
Nog steeds, op zijn sterfdag, beweent daar een Schot,
Een doedelzakspeler, der kerelen god.