De Tweede Ronde. Jaargang 27

[p. 158]

Strohalmpje^*
(Vertaling Meindert Burger)

Toen jij, mijn strohalmpje, in je riante kamer
De slaap verbeidde, en, door 't kalm gewicht bepaald
Van het verhevene - wat is onaangenamer? -
De hemelboog voorgoed op jou is neergedaald,

Eens ruisend strohalmpje, strohalmpje dat verdorde,
Dronk je de dood uit tot het eind, maakte hem zoet.
Mijn lieve halm, geknakt, zal nooit meer levend worden,
Geen Salomea, nee, strohalmpje was mij goed.

De slapeloosheid doet je dingen groter vinden,
Alsof er minder zijn, rondom - zo stil is het -
De kussens blinken in de spiegel, bleek, en in de
Opengesperde poel weerspiegelt zich je bed.

Ik zie de stralend in satijn gehulde vrouw niet
In haar riant vertrek boven de zwarte stroom...
Twaalf maanden zingen om jouw stervensuur hun rouwlied
En bleekblauw ijs verdringt de lucht als witte stoom.

* Zie ook het verhaal van Limonov in ‘Vertaald proza’.

Соломинка

Когда, соломинка, не спишь в огромной спальне
И ждешь, бессонная, чтоб, важен и высок,
Спокойной тяжестью, - что может быть печальней,
На веки чуткие спустился потолок,

Соломка звонкая, соломинка сухая,
Всю смерть ты выпила и сделалась нежней,
Сломалась милая соломка неживая,
Не Саломея, нет, соломинка скорей.

В часы бессонницы предметы тяжелее,
Как будто меньше их такая тишина
Мерцают в зеркале подушки, чуть белея,
И в круглом омуте кровать отражена.

Нет, не соломинка в торжественном атласе,
В огромной комнате над черною Невой,
Двенадцать месяцев поют о смертном часе,
Струится в воздухе лед бледно-голубой.

[p. 159]

[Vervolg Nederlands]

December's adem komt de kamer binnenglijden,
Binnen klotst de rivier onder het raamkozijn.
Er is geen strohalm, geen Ligea, geen verscheiden -
Ik ken de woorden nu, gezegend als ze zijn.

Ik ken de woorden nu, gezegend als ze zijn:
Lenore, Strohalmpje, Ligea, Serafita.
De zware Neva klotst onder het raamkozijn
En bloed komt hemelsblauw uit het trottoirsteen vlieten.

December legt zijn glans over de Neva-stroom.
Twaalf maanden zingen om jouw stervensuur hun rouwlied.
Ik zie de stralend in satijn gehulde vrouw niet,
De stilte knaagt aan mij, een martelende droom.

Maar in mijn bloed leeft mijn decemberse Ligea,
Wier zalige liefde slaapt, diep in een sarcofaag.
Ze heette strohalmpje, misschien ook Salomea:
Geveld door medelij, en nimmer meer ontwaakt.

[Vervolg Russisch]

Декабрь торжественный струит свое дыханье,
Как будто в комнате тяжелая Hева.
Нет, не соломинка Лигейя, умиранье,
Я научился вам, блаженные слова.

Я научился вам, блаженные слова:
Ленор, Соломинка, Лигейя, Серафита.
В огромной комнате тяжелая Нева,
И голубая кровь струится из гранита.

Декабрь торжественный сияет над Невой.
Двенадцать месяцев поют о смертном часе.
Нет, не соломинка в торжественном атласе
Вкушает медленный томительный покой.

В моей крови живет декабрьская Лигейя,
Чья в саркофаге спит блаженная любовь.
А та, соломинка быть может, Саломея,
Убита жалостью и нe вернется вновь!

1916