De Tweede Ronde. Jaargang 27



[pagina 51]
Twee gedichten Erik Solvanger [Ik geloof dat ik moet leren] Ik geloof dat ik moet leren mij opnieuw de oude schuld op de hals te halen de papegaai op mijn schouder die het vonnis in mijn oor krast keer op keer, die oude schuldenaar kapitein van de zee, toetsenist van de dood. Ongemerkt kroop hij in het vooronder en enkel op volle zee kwam hij plots tevoorschijn zijn houten been stampend op het dek mijn krakende hut een brandende furunkel een speerpunt van zijn haat ook voor de ziekenboeg geen genade.

[pagina 52]
[Dan doen wij hetzelfde] Dan doen wij hetzelfde beklimt geen toppen maar daalt af reist tegen stroom, zoekt in steden gehuchten er woedt een oorlog tussen taxichauffeurs en krantenjongens de stad is haar routekaart en dagelijks nieuws kwijt dregde zandkorrels uit riolen ruilde goud voor modder omdat dat je meer waard was kon er uren in rollen varkentjelief je schuilplaats in de shit speelt mikado met de elementen kansspelen zijn voor de dommen zich op een vlot in zee laten drijven is voor hem die de dood liever alleen ontmoet het is precies wat je wilt zonder van je stoel te komen intiem zijn met al dat en toch in luttele seconden er genadeloos afgesleurd worden.