De Tweede Ronde. Jaargang 27

[p. 157]

Sonnet
Anonymus^*
(Vertaling Robert de Does)

Bekoring van mijn eenzaamheid,
Ontvlamde pijp, mijn gloeiende oven,
Jij kunt in 't brein al 't gif verdoven,
In 't hart alle droefgeestigheid.

Tabak! die ik niet kan weerstaan,
Als ik, zo snel als bliksemslagen,
Jouw rook in 't luchtruim zie vervagen,
Zie ik een beeld van mijn bestaan.

Jij hebt er mij weer op gewezen,
Wat op een dag ikzelf zal wezen,
Ontstoken as, dat ben ik ook.

Ontdaan zie ik de waarheid gloren,
Want in het najagen van rook
Ga ik, net zoals jij, verloren.

* Het gedicht wordt onder anderen toegeschreven aan André Lombard, wellicht de Lombard die in de zeventiende eeuw predikant te Middelburg is geweest.

[Sonnet]

Doux charme de ma solitude,
Fumante pipe, ardent fourneau,
Qui prive d'humeur mon cerveau,
Et mon âme d'inquiétude.

Tabac! Dont mon âme est ravie,
Quand aussi vite qu'un éclair
Je te vois dissiper en l'air,
J'y vois l'image de ma vie.

Tu remets dans mon souvenir
Ce qu'un jour je dois devenir,
N'étant qu'une cendre allumée;

Et tout confus je m'aperçois
Que, courant après la fumée,
Je me perds de même comme toi.