De Tweede Ronde. Jaargang 27

[p. 141]

De peuk
Michalis Fakínos^*
(Vertaling Hero Hokwerda)

Beste Yorgakis,

Is het je ooit gebeurd dat je de peuk van je sigaret weggooide en dat die rechtop bleef staan? Mij is dat eergisteren gebeurd in de Athinás-straat. Ik gooide de peuk weg en die bleef rechtop staan op het trottoir, met de filter naar beneden en de kegel naar boven! En er kwam nog rook uit ook...

Ik was naar de Athinás-straat gegaan om overschoenen te kopen. Maar wat ik er vond was allemaal goedkope rommel, veel te zacht, ze zouden meteen lek raken. En ik wilde stevige hebben, zonder kleuren of werkjes, voor mijn werk moest ik ze hebben. Wat jij zoekt, zeiden ze, vind je alleen op Monastiráki. Ik liep dus de Athinás af, over het rechtertrottoir, en daar gooide ik toen mijn peuk weg. En als ik hem nu heel aandachtig had weggegooid... Met twee vingers gooide ik hem weg, weet je wel, op de manier zoals we als kleine jongens knikkers ver weg gooiden. De peuk draaide rondjes in de lucht, rolde over het trottoir en hopla... bleef rechtop staan. Met de filter naar beneden en de kegel naar boven. En er kwam nog rook uit ook...

Ik hield de pas in en keek perplex naar de plaats op het trottoir waar de peuk rechtop was blijven staan! Nou zeg, zoiets is me nog nooit gebeurd. Duizenden peuken heb ik in mijn leven op dezelfde manier weggegooid, maar nooit is er eentje rechtop blijven staan. Ze vielen allemaal op hun zij, wat ook niet meer dan normaal is... Ik weet niet of het jou ooit gebeurd is - maar het zal je wel nooit gebeurd zijn, want anders had je het wel verteld, nietwaar?

Ik keek verwonderd naar de peuk die rechtop was blijven staan en wilde de mensen die langsliepen wel toeroepen: ‘Kijk eens, mijn

* Michalis Fakínos is in 1940 geboren in Athene. Hij is journalist en schrijver en heeft enkele romans en bundels met verhalen of columns op zijn naam staan; zijn echtgenote is de bekende schrijfster Evjenía Fakínou, van wie enkele boeken in het Nederlands vertaald zijn.
‘De peuk’ is afkomstig uit de bundel De roeiers (I kopilátes, Athene 1983).

[p. 142]

peuk is rechtop blijven staan!’, en dan zouden ze al even verwonderd blijven staan en naar mijn peuk kijken en me nieuwsgierig vragen hoe ik het toch klaargespeeld had hem zo rechtop te laten blijven staan, en dan zou ik niet weten wat ik moest zeggen - want zoals ik je al opbiechtte, had ik geen speciaal trucje toegepast... Maar mijn stem bleef van verbazing in mijn keel steken toen ik die peuk zo rechtop zag blijven staan op het trottoir van de Athinás-straat. Op dat ogenblik, Yorgakis, moet ik je zeggen dat ik het gevoel had iets gedaan te hebben wat geen mens nog ooit voor elkaar gekregen had. Ik had het gevoel het allerbelangrijkste van mijn leven gedaan te hebben. Want nu we het er toch over hebben, nooit eerder heb ik aan een werk mijner handen zo'n verbazing en zo'n genoegen beleefd als aan die peuk van mij die rechtop bleef staan op het trottoir van de Athinás-straat. Geloof me...

Dat was mijn nieuws voor vandaag, Yorgakis...