De Tweede Ronde. Jaargang 27

[p. 80]

Klassereünie
Erich Kästner
(Vertaling Paul van den Hout)

Ze treffen elkaar allemaal
in hun café weer (bovenzaal):
‘Goh, dat het al tien jaar is!’
Ze drinken bier, snel, bottoms up!,
en ogen als een kegelclub.
Ze noemen hun salaris.

Ze zitten breeduit en wijdbeens,
en zijn het over één ding eens:
de ouderdom komt nader.
Elk heeft al wel een dikke pens,
maar ook een vrouw, geheel naar wens.
Vijf zijn er zelfs al vader

Ze drinken glas na glas leeg, stoer.
Hun kop is al op zijn retour:
die hoed is camouflage!
Ze gaan brooddronken uit hun bol,
zijn uit één stuk, maar nogal hol -
géén geestelijke bagage.

Snel uitgeluid, prijzen ze gauw
Figuur en schoonheid van hun vrouw,
haar rondingen en ogen.
Met dertig jaar al uitgekakt!
Zie, hoe ze, onderuitgezakt
meer dood dan levend ogen.

[p. 81]

 

Dan staat er één op, aan het eind,

 

en meldt kortaf dat hij verdwijnt,

 

hij ziet het niet meer zitten.

 

Hij hoopt dat elk zich nog verpoost,

 

hij wenst hun veel geluk en kroost,

 

maar gaat zelf maar eens pitten. -

 

 

 

De rest vraagt zich verwonderd af

 

waarom hij er de brui aan gaf.

 

Ze schrappen prompt zijn naam en

 

ze spreken af voor zondag vroeg

 

in Jagerslust. Nee, nee, geen kroeg:

 

ze komen nu met dame.