De Tweede Ronde. Jaargang 27



[pagina 181]
Twee gedichten Kees Hermis Schilderen In die door hem ontworpen wereld van schuivende vlakken, ontspringende lijnen zocht hij strelend en tastend met zijn penselen naar iets dat hij zich nog herinneren kon, een eenmalig moment van vervulling waarbij hij leefde wie hij was, de vraag waartoe samenviel met het antwoord Zoals je hand de vacht streelt van de hond die slapend waakt een avond lang half op, half naast je voeten, je hand die alleen gedachteloos aanwezigheid voelde, plotseling contact maakt met de warmte van je hond, om daarna weer een hand te worden die rust in de vacht van een hond

[pagina 182]
[Neem nou de afstand tussen een wal en] Neem nou de afstand tussen een wal en een schip waar de golfslag van licht geen ruimte krijgt om op toon te komen Of het moest zijn de neergelaten touwladders waarlangs het klimt en daalt de hoge wal opzoekt, het schemerdiepe water raakt dat tussen schip en kade staat Het is een onbekend soort nergens, aanwijsbaar niemandsland dat in een loodzwaar zwijgen zolang het schip ligt aangemeerd over weggaan en blijven praat, alleen daardoor bestaat