De Tweede Ronde. Jaargang 27

[p. 85]

Twee gedichten
Gu Cheng^*
(Vertaling Jan De Meyer)

Einde

een oogwenk -
en het ineenstorten hield op,
een berg reuzenschedels aan de oever van de rivier.

een jonk in rouwkleding
ging langzaam voorbij,
ontrolde een sombergele lijkwade.

hoeveel bevallige groene bomen,
hun lijven door het lijden gekromd,
zijn de dapperen met tranen aan het troosten.

de verminkte maan
is door god in dikke mist verborgen,
alles is reeds ten einde.

mei 1979
aan de oever van de Jialing

* Gu Cheng (1956-1993), zoon van een vooraanstaand militair dichter uit Peking, werd zoals velen tijdens de Culturele Revolutie naar het platteland gestuurd om onder de boeren te leven. Hij debuteerde in het samizdat-tijdschrift Vandaag en werd een prominente figuur onder de zogenaamde Duistere Dichters. Zijn poëzie ontwikkelde zich van naïef-lyrisch werk tot complexe taalexperimenten. De laatste jaren van zijn leven woonde hij afgezonderd in Nieuw-Zeeland, waar hij in 1993 zelfmoord pleegde na eerst zijn vrouw te hebben gedood. Postuum verscheen zijn roman Ying'er, over het dochtertje dat hij naliet.

[p. 86]

curriculum vitae

ik ben een kind van het verdriet
nooit groot geworden

uit de grasvlakten van het noorden
trok ik weg, volgde een
verblekend pad, betrad
de stad vol tandwielen
ging binnen in keten en smalle
steegjes. elk terneergeslagen hart

ging in een mist van onverschilligheid door met het vertellen van groene verhalen

ik geloof dat mijn toehoorders
- de hemel, en ook
de opspattende waterdruppels van de zee
mij volledig zullen bedekken
evenals mijn onvindbare
graf. ik weet dat
op dat ogenblik, alle grassen en bloempjes
zullen samendrommen
en net wanneer de lamp flauw schijnt
mijn verdriet zachtjes zullen kussen

1980