De Tweede Ronde. Jaargang 27

[p. 60]

Vertaalde poëzie

[p. 61]

Taiwan

Twee gedichten
Zhou Mengdie^*
(Vertaling Lloyd Haft)

Doornbloesems

Wat eerst op het hoofd van Jezus zou bloeien
bloeit nu hier.

Alle bloei is paarsgewijs:
die flikkerende, trieste glans van anders zijn.
Is dát het bloed in het oog
van de ter dood veroordeelde?

Bloed brengt over.
Waar rood is geweest,
waar eens iemand gloeide
vóór, tégen iemand -
daar zal deze tranenglans
die eenzaam door de hemel zwierf
gegoten worden, uitgegutst
op al het onderhemelse verlangen

tot eenmaal al verlangens ogen
opgaan in elkaar, tot
wat des hemels was en wat eronder
wederkerig wederkerend
naken noch verlaten,
tot wat uit water werd geboren
op het water glanze.

* Zhou Mengdie (Chou Meng-tie, 1921) is een van de miljoenen vasteland-Chinezen die in de jaren veertig met het Nationalistische leger naar Taiwan uitweken. In zijn werk spelen ballingschap en identiteit een grote rol. Zijn pseudoniem betekent letterlijk dromen (meng) van een vlinder (die), een verwijzing naar de parabel van Zhuang Zi over de betrekkelijkheid van het ik: Zhuang Zi vroeg zich na een droom af of hij gedroomd had dat hij een vlinder was, of dat de vlinder droomde dat hij een mens was. Van vertaler Lloyd Haft verscheen onlangs het boek: Zhou Mengdie's Poetry of Consciousness (Harrassowitz, 2006).

[p. 62]

Als je op een bepaalde manier naar de winter kijkt

Als je op een bepaalde manier naar de winter kijkt
slaat winter met zijn zonnestralen
als drommen kevers met zin in kattekwaad
ogengrote gaten in het lichaam van de sneeuw.

De sneeuw die geen au roept
en nooit nee zegt!
Doorziend gat na gat:
wat een genot om mijn verdriet,
het verdriet bijvoorbeeld dat gisteren stierf
doorziend gat na gat
te begraven in gat na gat van het holst van een nacht
die snikt in een stilte die geen mens kent.

Wat komen zal, zal komen!
Als je op een bepaalde manier naar de winter kijkt
is winter en alles van alles
vergroot, dubbel -
de ene dag langer dan de andere
de ene nacht warmer dan de andere, zelfs
de zwarte ogen van de zwarte katten
zwevender, zwarter, ronder, feller
om de leegte alom te doorschijnen.

Alle bladeren die er vielen
zullen weer aan de bomen komen,
alle bomen zijn en zullen blijven
takken van mijn hand:
geloof je dat? Al zijn de winterse stappen ondiep,
aan hun weerklank komt geen eind. Als,
als je op een bepaalde manier naar de winter kijkt.