De Tweede Ronde. Jaargang 26

[p. 170]

Tamara
Michail Lermontov
(Vertaling Kees Jiskoot)

In 't diepe ravijn van Darjal, waar
de Térek zich ingraaft, stond trots
een toren, oeroud en vervallen,
dofzwart op een dofzwarte rots.

Die toren, zo slank en verheven,
bewoonde Tamara, vorstin:
zo schoon als een engel des hemels,
een demon van ziel en van zin.

Daar blonk door de nevels bij nachte
een goudkleurig lichtje almaar,
dat reizigers op leek te wachten
en noodde tot nachtrust aldaar.

Men hoorde de stem van Tamara:
alsof zij van hartstocht versmacht,
de zinnen bedwelmend als 't ware
met onwederstaanbare macht.

De onzichtbare feeënstem lokte
de herder, de koopman, lansier:
de slotpoort werd opengetrokken,
een zwarte eunuch was portier.

Gevlijd in een donzige sponde,
met paarlen en zijde bekleed,
ontving zij haar gast... En er stonden
twee schuimende roemers gereed.

Tamapa

В глубокой теснине Дарьяла,
Где роется Терек во мгле,
Старинная башня стояла,
Чернея на черной скале.

В той башне высокой и тесной
Царица Тамара жила:
Прекрасна, как ангел небесный,
Как демон, коварна и зла.

И там сквозь туман полуночи
Блистал огонек золотой,
Кидался он путнику в очи,
Манил он на отдых ночной.

И слышался голос Тамары:
Он весь был желанье и страсть,
В нем были всесильные чары,
Была непонятная власть.

На голос невидимой пери
Шел воин, купец и пастух:
Пред ним отворялися двери,
Встречал его мрачный евнух.

На мягкой пуховой постели,
В парчу и жемчýг убрана,
Ждала она гостя ... Шипели
Пред нею два кубка вина.

[p. 171]

[Vervolg Nederlands]

Een wirwar van handen en huiden!
En mond smolt tezamen met mond,
er klonken vreemd-rauwe geluiden
de hele nacht op in het rond:

alsof in die ledige toren
wel honderden vrijers hun vrouw
ter nachtelijk bruiloftsfeest voerden,
of dodenmaal, 't feest na de rouw.

Nog níet lei de morgen zijn luister
en licht op de bergen rondom,
of dadelijk werd het weer duister
en heerste er zwijgen alom.

De grommende Terek verbrak er
de stilte slechts in het ravijn:
een golf die de ander wil pakken
om haantje-de-voorste te zijn.

En wenend vervoerden die samen
een levenloos lichaam pijlsnel.
Dan stond er iets wits voor de ramen
en klonk van daarginder: vaarwel!

Die afscheidsgroet was toch zo teer en
zo zoet klonk die heldere stem,
als wachtten een feestelijk weerzien
en liefdesgenietingen hem.

1841

[Vervolg Russisch]

Сплетались горячие руки,
Уста прилипали к устам,
И странные, дикие звуки
Всю ночь раздавалися там.

Как будто в ту башню пустую
Сто юношей пылких и жен
Сошлися на свадьбу ночную,
На тризну больших похорон.

Но только что утра сиянье
Кидало свой луч по горам,
Мгновенно и мрак и молчанье
Опять воцaрялися там.

Лишь Терек в теснине Дарьяла,
Гремя, нарушал тишину;
Волна на волну набегала,
Волна погоняла волну;

И с плачем безгласное тело
Спешили они унести;
В окне тогда что-то белело,
Звучала оттуда: прости.

И было так нежно прощанье,
Так сладко тот голос звучал,
Как будто восторги свиданья
И ласки любви обещал.