De Tweede Ronde. Jaargang 26

[p. 158]

Twee sonnetten
Giorgio Baffo^*
(Vertaling Ronald Op den Orth)

[Kijk hoe ik in ellende ben verzonken]

Kijk hoe ik in ellende ben verzonken,
als sneeuw op warme aarde weggedooid,
hoe uitgeblust, wat fut betreft berooid,
ik tril al als ik maar naar jou kan lonken.

In Liefdes Tuin hang jij als vrucht te pronken,

ik prijs de pik waar 't zaad uit werd gestrooid,

de schelp waarin jouw schepping werd voltooid,

de daad die jou het leven heeft geschonken.

Hoe vol je zachte borst, hoe liefje lippen!
Voor wie een blik kan slaan onder je rokken,
dat billenpaar, die kut kies toegetrokken,

die kittelaar die kek er uit komt glippen!

Geen lottoprijs kan mij bij jou weglokken.

Mijn schat, ik sterf als wij nu niet gaan wippen.

* Giorgio Baffo, Venetiaans patriciër, (1694-1768) was magistraat van de Repubblica la Serenissima in haar nadagen. In zijn gedichten toonde hij zich een erudiet libertijn die in klaar Venetiaans vooral de vreugden van het geslachtsverkeer bezong. Zijn verzen, die vrijelijk circuleerden tijdens zijn leven, werden pas na zijn dood gebundeld en verdwenen als clandestiene uitgaven in het ondergrondse circuit voor Heeren/Liefhebbers. Apollinaire, die ze uit de ‘hel’ van de Nationale Bibliotheek opdook en ook vertaalde, noemt Baffo ‘Le plus grand poète priapique qui ait jamais existé et en même temps l'un des poètes les plus lyriques du XVII siècle’.

[Vardeme pur in ciera co destrutto]

Vardeme pur in ciera co destrutto,
come la neve al sol mi son desfatto,
più viscere no go, smanio, son matto,
e al sol vardarte me consumo tutto.

Oh! Del zardin d'amor soave frutto,

benedetta la cocca, che t'ha fatto,

el tempo, l'ora, el momento, e l'atto

de quel cazzo gentil, che t'ha produtto.

Che belle tette, che gentil bocchetta!
Chi podeste vederte ai drappi sotto,
che belle chiappe e che monina stretta!

Stimo più sto boccon che un temo al lotto;

quel zemer po, quel sporzer la lenguetta!

Moro, o cara, per Dio se no te fotto.

[p. 159]

[Wie zich door mij met stomheid voelt geslagen,]

Wie zich door mij met stomheid voelt geslagen,
omdat ik tussenbei sonnetten schrijf
die over scheurtjes gaan in 't vrouwenlijf,
zoals ze zijn, geen schaamkleed wordt gedragen,

zeg ik, welk boek ook er op nageslagen

van vrouwen en hun amoureus bedrijf,

al lezend blijkt dat ik niet overdrijf,

dat onder bloempjes geile lusten lagen.

Petrarca heeft het meest eer ingelegd,
toch is zijn onderwerp één vrouwmens maar
en zelfs met haar kwam hij niet één keer klaar.

Krijg ik nu hoon en hij de kroon, terecht?

Wat hij schreef is bedacht, van mij is 't waar;

Laura zei hij en ik heb kut gezegd.

[Se ghe fusie qualcun, che dei stupori]

Se ghe fusse qualcun, che dei stupori
fasse, perchè scrivo dei sonetti,
dove drento ghe xe dei pottacchietti,
e tutti al natural senza colori,

ghe dirave, che i lezza tutti i autori,

che ha scritto delle donne i so amoretti,

e i vederà, che sotto a quei fioretti

ghe stà coverti i più lascivi amori.

Sora tutti el Petrarca ha bu vittoria,
e pur l'ha parlà sempre d'una dona,
e gnanca el l'ha lassada star in gloria.

Gran che! Mi averò biasmo, e lu corona?

Lu ha scritto un romanzo, e mi un'istoria;

lu ha dito Laura, e mi go dito mona.