De Tweede Ronde. Jaargang 26



[pagina 39]
De vlucht Marianne van den Herik zweet parelt langs de pen, zijn vingers trillen een zin glijdt uit maar krabbelt martiaal weer overeind en, zonder het te willen, hinkelt hij naar de kantlijn van de taal het schip van staat met eervergeten wetten smijt vrijheid van nuance overboord zijn angst ontzielt de inkt na elke letter ten dode opgeschreven is het woord hij vroeg asiel aan in de poëzie kreeg taalles van een mus, de dageraad een roos, de morgendauw - maar ironie of hyperbool, 't stond niet in het dictaat en ja, de roos was rood, de dauw was fris waarom dacht hij aan 't woord gevangenis?