De Tweede Ronde. Jaargang 26

[p. 86]

Drie gedichten
Kees Jiskoot

Leesles

(Genesis 3)

Het blijft me steeds verbazen
dat Milton, Vondel, Schmidt
dit hoofdstuk nooit goed lazen:
het rept van appels niet.

Nee, Eva heeft in Eden
die boom een vrúcht ontrukt
(een daad waar elk tot heden
de wrange vrucht van plukt).

Die lusthof lag in streken,
bloedheet - ze liepen naakt! -,
wat appelteelt, o leken,
zeer onwaarschijnlijk maakt.

(Sub)trópisch fruit hing daar, en
waar denken we dan aan?
Precies! aan wat zij waren:
de pisang, de banaan.

[p. 87]

Ansichtkaart uit Chamonix. Fragment

(...) Aan ommezijde, bij dat kruis,
ons gammele vacantiehuis.
We zaten in de winterzon
gezessen krap op ons balkon.
Toen viel het eensklaps naar benee
en met de ruimte ook weer mee (...)

Een genezing op sabbat

Een zondagsdienst is een onrustig iets,
van zenuwen, van stress en sores zwaar. -
Men belt: ‘Een man, gevallen van zijn fiets,
kom gauw, hij schreeuwt het uit en ligt daar maar!’

Ik race erheen. Het volk rond de patiënt
verleent me zwijgend doortocht. In de berm
ligt Hans, mij als hystericus bekend,
met rollend oog en bestudeerd gekerm.

Als schriftgelovig man grijp ik mijn kans:
de knul heeft niets, dus speel ik voor profeet,
en bars, met luider stemme, roep ik: ‘Hans,
sta op!’ Wat hij, tot elks verbazing, deed.

Als wonderarts werd ik beroemd en rijk.
Vervelend echter blijft dat mijn confrère,
de atheïst uit onze groepspraktijk,
me steeds begroet met: Jezus-titulair.