De Tweede Ronde. Jaargang 26

[p. 88]

Vier gedichten
Aaike Jordans

Blues in B flat

Mijn eerste bandje speelde rockmuziek
waarmee we het publiek dat met ons dweepte
gedreven tot uitzinnigheid opzweepten.
We waren jong en wild en energiek.

Vaak heb ik mij in jeugdhonk, zaal en kroeg
met vuur van een bevlogen taak gekweten,
ik ranselde mijn snaren als bezeten
en elke avond eindigde te vroeg.

Maar nu ik als aftandse oude sok
vermoeid en futloos door het leven sjok
is het ook de muziek die somber stemt.

Want mijn gitaar klinkt droevig en beklemd,
veel meer dan het spreekwoordelijke hemd
is mij de blues thans nader dan de rock.

[p. 89]

Joechei!

Het leven is niet enkel as en schuim,
er is ook leegheid, er zijn doodsgezangen,
weemoedigheid en uitzichtloos verlangen
en tussendoor een rochel of een fluim.

Terwijl de boeren bse-vee ruimen
maakt de chirurg weer een fatale fout.
Er sneuvelt een hectare regenwoud
en timmerlieden slaan zich op de duimen.

Na nachten die in slapeloosheid strandden
ontbloot de ochtendstond haar gouden tanden
als om hernieuwde rampspoed te begroeten.

Dus koester ik de schimmel op mijn voeten,
vals zingend streel ik met vereelte knuisten
heel liefdevol mijn wratten en mijn puisten.

[p. 90]

Klacht

Wanneer ik zeg: ‘De soep is wat te zout’
ontsteekt zij in een storm van onbehagen
en ook moet ik het zeer beslist niet wagen
te reppen van te heet of juist te koud.

Zij reageert alsof ze werd geslagen
en ik krijg bars en bitter toegesnauwd
dat ik mijn grote mond maar beter houd
en niet zoveel moet zeveren en zagen.

Vaak is het slikken, als je bent getrouwd
met iemand die kritiek niet kan verdragen.
Dus zwijg ik, ook al is dat klatergoud.

En als mijn vrienden af en toe eens vragen
hoe 't met mij gaat, antwoord ik wat benauwd
geheel naar waarheid: ‘Ach, ik mag niet klagen.’

[p. 91]

50+

Eens was ik jong, mijn leven werd bepaald
door overmoed, mijn lef had geen limiet.
Nu ben ik oud, lankmoedig, erudiet.
Ik weet waar Abraham de mosterd haalt.

Er is een kalmte in mij neergedaald
die men bij jonge lieden zelden ziet
en wijsheid is het thans, die mij gebiedt.
Ik weet waar Abraham de mosterd haalt.

Terwijl mijn blik door 't keukenkastje dwaalt
denk ik: ‘Waarom vind ik dat potje niet?’
O, ouderdom, als het geheugen faalt!

Dat is inmiddels lek als een vergiet.
Ik weet waar Abraham de mosterd haalt
maar ik vergeet steeds weer waar hij die liet.