De Tweede Ronde. Jaargang 26

[p. 83]

Light Verse

[p. 84]

Twee gedichten
Inge Boulonois

De dichtgetijden

Hier peest en racet de postmoderne geest:
we moeten dringend dit en instant dat,
bij voorkeur weer wat anders dan men had;
zelfs de Parnassus schoeit op snelle leest.

Geen tijd voor metrum, rijm, superbe vorm,
poëten braken trendy losse flodders,
veelzeggend als met verf gesmeten klodders;
het stijlloos vrije vers brak uit, werd norm.

Een leger dichters lijdt zwaar aan de tijd
want vrijheid remt de creativiteit
en verkoop van hun bundels blijft stagneren.

Maar binnenkort zal deze trend wel keren,
de ware muze kan niet zonder wetten:
straks dweept de avant-garde met sonnetten!

[p. 85]

Tussen onze oren

Als het dik en zwaar dan liever dun
en als we bruin dan moet het blond
of kraaiend rood of neo-gotisch
zwart, nee coupe soleil met tevens
coupe sommeil. Indien te steil dan
watergolf, een papilottenkrul voor
even of een permanente wave of nee
misschien pardoes zo'n afro-kroes?

Wanneer het kort dan juist weer lang
met scheiding hier of daar of overal
dus nergens goed te zien, daarbij
een knot chignon rouleau of wrong,
wellicht eens dreads, wat bonte locks,
een echte vlecht, twee pippi-staartjes,
rechte pony met een paardenstaart of
juist heel sexy al die wilde haren los?

Is het drie maanden lang dan moet
het mes de schaar erin: en brosse
of weer een bob, een kale knikker
of zo'n oude pagekop met ossen-
staart nu in de nek, geraffineerde
piek stram op de wang, een vetkuif
met gul glittergel en sprieten groen
oranje paars, ook eens de hanekam?

Want altijd altijd moet het anders. Daar, ja
enkel daar krijg je nu grijze haren van!