De Tweede Ronde. Jaargang 26

[p. 75]

Drie gedichten
Jean Pierre Rawie

Sterrenwacht

Wij staarden duizend eeuwen naar de
gesternten en het sterrenstof,
alsof zij een geheim bewaarden
dat ons onmetelijk betrof,

en legden lichtjaar achter lichtjaar,
oneindig verre verten in,
maar allengs helderder wordt zichtbaar:
wij staan nog slechts aan het begin.

Met steeds verfijnder apparaten
ontginnen wij de eeuwigheid,
steeds ongeduldiger naarmate
de einders blijken uitgedijd,

en blijven hopen eenmaal in de
gebieden achter zon en maan,
achter de sterren te hervinden
wat ons op aarde was ontgaan.

[p. 76]

Marktcafé

Hier, aan het raam, na een doorleefde nacht,

met koffie en een broodje ham,

te zien hoe wakker wordend Amsterdam

zich in zijn dag te wurmen tracht.

Je kleren voelen tweedehands en klam,

het regent vanzelfsprekend zacht.

Het is niet alles wat het leven bracht

bij alles wat het leven nam.

Je wordt nog wat weerspiegeld door de ruit,

al zoveel jaar dezelfde kop.

De markt is aan en maakt diffuus geluid

en overstemt je harteklop.

Straks gaan de eerste straatlantarens uit,

en los je in het daglicht op.

[p. 77]

Reiziger

(t.g.v. het 100-jarig bestaan van het Nederlands Instituut te Rome)

De stad bezwijkt welhaast onder de last
van alles wat er over is geschreven.
Het feit dat er gewone mensen leven
komt als een schok voor menig gymnasiast.

Wat op de zeven heuvels werd bedreven
ligt overal nog tastbaar opgetast;
wij zijn bij de geschiedenis te gast
en onze broosheid wordt ons ingewreven.

Wie toog niet vol van voorkennis op pad,
tot hij bij aankomst wat hij had gelezen
als ontoereikend wegdeed en vergat?

Zo'n reiziger zij dan de weg gewezen
hier naar het Istituto Olandese,
een eeuw reeds in de eeuwenoude Stad.