De Tweede Ronde. Jaargang 26

[p. 73]

Twee gedichten
Ester Naomi Perquin

2 CV

Zo dacht je nog dat vroeger was:
een picknickmand, een lange zomer,
het land en langsgereden bomen.
Nu staat dat naast een kudde Lada's
onwrikbaar in het roestig gras.

Gesprekken langs verborgen routes,
bang strelen op de achterbank,
de eerste kus, de eerste leugen
en al die haast en snelheidsboetes,
het open dak van dat geheugen.

Zo hoor je zacht het brommen nog,
de grondtoon in haast elke bocht,
de laatste ruzie naar Parijs.

Nu hangen lampen uit hun kas,
de ogen van wat liefde was:
de nasleep van een rijbewijs.

[p. 74]

Opnieuw

Een oud gebaar heeft zich herhaald
en mij uit bed gedreven, stil geluk
knelde weer in dit onrustig leven
dat zich niet verleren kon.

Ik stond op het balkon en dronk
het verre, duistere dat in zo'n nacht
gewillig achterblijft, een donker lijf
dat klam tegen de lakens lag,

Niet meer dan een gezicht
dat ik van buiten heb gekend
nu ik te slapeloos geworden ben
om meer nabijheid te verdragen.

Er zijn geen nieuwe vragen meer.
Gewoonte is slechts één gedicht
en één verhaal dat keer op keer
in alle woorden wakker ligt.