De Tweede Ronde. Jaargang 26

[p. 151]

Vertaalde poëzie

[p. 152]

Twee gedichten
Anna Achmatova
(Vertaling Margriet Berg en Marja Wiebes)

[O, leven dat geen morgen kent!]

O, leven dat geen morgen kent!
Ik kan 't verraad in elk woord horen,
En van een liefde, reeds verloren,
Rijst al de ster aan 't firmament.

Er ongemerkt vandoor te gaan,
Elkaar vergeten. Maar intussen
Is het weer nacht. Jou loom te kussen,
Mijn arm weer om je heen te slaan.

Ik was jou nimmer lief. Jij laat
Mij koud. Een kwelling zonder einde,
Een liefde die voortdurend schrijnde,
Een zondares, vervuld van kwaad.

Net als een broer. Je zwijgt, vol gram.
Maar kruist mijn blik opeens de jouwe -
Dan zal, daar kun je op vertrouwen,
Graniet zelfs smelten in die vlam.

[О, жизнь без завтрашнего дня!]

О, жизнь без завтрашнего дня!
Ловлю измену в каждом слове,
И убывающей любови
Звезда восходит для меня.

Так незаметно отлетать,
Почти не узнавать при встрече.
Но снова ночь. И снова плечи
В истоме влажной целовать.

Тебе я милой не была,
Ты мне постыл. А пытка длилась,
И, как преступница, томилась
Любовь, исполненная зла.

То словно брат Молчишь, сердит.
Но если встретимся глазами -
Тебе клянусь я небесами,
В огне расплавится гранит.

[p. 153]

[Vervolg Nederlands]

Ah, je dacht dat je mij kon vergeten,
Zo'n soort vrouw het gedenken niet waard,
Dat ik mij onder snikken en kreten
Werpen zou voor een aanstormend paard,

Dat ik mij tot de heksen zou wenden
Voor een wortel in kruiden gedrenkt,
En mijn geurige zakdoek zou zenden
Als een huiveringwekkend geschenk.

Ach val dood. Met geen blikken of klachten
Raak ik jouw vuige ziel ooit nog aan,
Maar ik zweer bij de hemelse machten,
Bij de wondericoon, bij de waan
Onzer vlammende, vurige nachten -
Dat ik nooit naar je terug zal gaan.

[Vervolg Russisch]

А, ты думал - я тоже такая,
Что можно забыть меня
И что брошусь, моля и рыдая,
Под копыта гнедого коня.

Или стану просить у знахарок
В наговорной воде корешок
И пришло тебе страшный подарок -
Мой заветный душистый платок.

Будь же проклят. Ни стоном, ни взглядом
Окаянной души не коснусь
Но клянусь тебе ангельским садом,
Чудотворной иконой клянусь
И ночей наших пламенным чадом -
Я к тебе никогда не вернусь.