De Tweede Ronde. Jaargang 25

[p. 173]

Drie gedichten
Magda Székely^* (Vertaling Anikó Daróczi en Ellen Hennink)

Dagen

Steeds verder weg Er is niets meer
geen ander teken
als ik omringd word zou het gewicht
me niet meer breken

maar opnieuw is het en machtig
en zo anders
de lucht de bomen en de hand
geheel en al een wonder

* Magda Székely (Boedapest, 1936), is de auteur van acht dichtbundels en een prozawerk over haar herinneringen aan de oorlogstijd. In haar metafysische, filosofische poëzie is het Holocaustthema bijna overal aanwezig. Maar haar soms enigmatisch geformuleerde gedichten zijn geenszins onbenaderbaar of moeilijk te begrijpen: ze gebruikt speelse, soms zelfs lied-achtige vormen en heldere structuren. Ze werd onder andere met de Attila József-prijs bekroond.

Napok

Már távolodva Ennyi csak
nincs más jele
ha bekerít a nehezét
elbírom-e

De újra és hatalmasan
annyira más
a levegő a fák a kéz
csupa csodálkozás

[p. 174]

Juli

Want elk gebaar boven de aarde
boven de hei
grote nachten, witte dagen
brengen je dichterbij

Steeds dichterbij brengen je de grote
witte dagen
degene wie jij bent wie ik ben
die komt nu nader

Július

Mert minden mozdulat a föld
színe felett
nagy éjszakák fehér napok
hoznak mind közelebb

Mind közelebb hoznak a nagy
fehér napok
közeledik az aki vagy
aki vagyok

Het licht

Als ooit neerdaalt wat slechts as is,
breekt het licht zich los uit mij,
en verspreidt zich zonder grenzen,
buiten mij groeiende, vrij.

A fény

Ha majd lehull ami hamu
kiszabadul a fény belőlem
és kiterjed korlátlanul,
nélkülem is növekedőben