De Tweede Ronde. Jaargang 25 (2004)

De Tweede Ronde. Jaargang 25

(2004)– [tijdschrift] Tweede Ronde, De– rechtenstatus

Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende



[pagina 152]
Twee gedichten Mária FalcsikGa naar voetnoot* (Vertaling Anikó Daróczi en Ellen Hennink) Kinderkamer We hadden een kachel als een klein dik hondje en men moest hem ook op die manier verzorgen hij opende hongerig zijn fiere kleine deur om zijn buik met kranten op te laten vullen met gewelfde handen beschermden we de vlam geleund tegen elkaar kijkend of hij brandde en 's nachts loerden we angstig hoe het gloeide vanachter het rooster viel een rode schaduw van buiten wierp de lantaarn flakkerende vormen uitgerekt renden ze over het plafond aan de overkant verzetten zich de bomen boos waren ze de wind sloeg ze heen-en-weer in hun kroon de monsters bij hun stam de wolven vergeefs de verdieping ze vliegen naar boven vergeefs onze grote dichte poort beneden ze komen al zwemmend als die bundels licht en als ze niet komen zwemt de angst naar binnen dat ze elk ogenblik naar binnen kunnen komen
Gyermekszoba olyan kályhánk volt mint egy kis kövér kutya és úgy is kellett gondoskodni róla peckes kis ajtaját éhesen nyitotta hogy tömjük újsággal hordóhasát boltíves kézzel védtük a gyufa lángját egymásnak hajolva lestük megfogant-e éjjel meg riadva bámultuk hogy izzik nyitott rostélyból rõt árnyék vetült ingó ábrát hintált az utcalámpa plafonra kintrõl nyúlós árny szaladt szemközt a fák dühödten tiltakoztak pofozkodó szél cibálta õket lombjukban rémek tövükben farkasok hiába emelet könnyen fölrepülnek nagykapunk ott lenn hiába zárva jönnek beúsznak mint a fénynyaláb is s ha mégsem jönnek hát akkor beúszik a félelem hogy bármikor jöhetnek

[pagina 153]
Wie was je Wie was je dat je zelfs dit meegebracht hebt dat zonder jou de wind zo heftig huilde dat op vreemde muren van andere kamers het oude huis zich afgetekend heeft wie kon je zijn je was toch niemand voor me je was een huis muur raam en stil tapijt het zware blad van onze eiken tafel met duizend krassen allemaal bekend het huis was je het smalle ouderhuis je was het bed met de vertrouwde kuil je was mij immers de bekendheid zelve je was de buurjongen mijn oude broer je was de schuur de plek van kameraadschap waarvan we ooit eens zouden gaan vervreemden nu zou je wet zijn streng en om te schenden verbroken een verlaten schapenstal
Ki voltál ki voltál te hogy még ezt is te hoztad hogy nélküled a szél is úgy üvöltött hogy más szobáknak idegen falára fölrajzolódva állt a régi ház ki lettél volna nem voltál te senkim ház voltál és fal ablak néma szõnyeg nagy tölgyfaasztal szép vastag falapja tükrén ezer karc mind-mind ismerõs igen a ház az édes szűkös otthon az ágy voltál a jól ismert gödörrel hiszen magad voltál az ismerõsség voltál a báty a szomszéd kisfiú voltál a pajta pajtásság tanyája ahonnan újra el kell majd vadulni ma törvény lennél fojtó megtörendõ elárult eskü elhagyott akol	voetnoot* Mária Falcsik (Boedapest, 1956) studeerde letteren. Vanaf 2001 begon ze gedichten te publiceren in verschillende literaire tijdschriften, en pas in 2004 verscheen haar eerste dichtbundel (Chanson in moeilijke tijden) die onmiddellijk groot succes had. Zij gelooft dat eenvoud, heldere vormen en het verwoorden van de voor iedereen geldende menselijke problemen de poëzie terug zal brengen in het alledaagse leven van de mensen.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

Maria Falcsik

vertalers