De Tweede Ronde. Jaargang 25

[p. 76]

Twee gedichten
Erzsébet Tóth

Hongaarse geschiedenis

Het oude Hongarije had kastelen
waarin het altijd prettig toeven was.
Men was beschermd door muren met kantelen
en ter vermaak hield men er ridderspelen.
Eerst liet men dan wat boeren vierendelen...
Zo kwam de boerenstand nog mooi van pas.

Het oude Hongarije had ook hoeven
op - zeg maar - het Hongaarse platteland.
Je hoorde er vaak trotse boeren snoeven:
‘Ik wil je, vriend, hier nu niet overtroeven,
maar morgen wil mijn heer mijn wijn graag proeven.
Hij houdt een steekspel... Dat wordt amusant!’

Hongaarse keuken

Het oude Hongarije had gerechten
zoals je die al eeuwen niet meer ziet.
Er waren er die zó aan reiger hechtten
dat men vaak om de botten nog ging vechten.
Soms at men zelfs met rijst gevulde spechten!
Geen paprika's... Die hadden ze nog niet.

Het oude Hongarije had geen leeuwen:
niet in het woud en ook niet voor de grill.
Hun keuken was er een van malse spreeuwen,
in zout bewaard voor als het weer ging sneeuwen,
en klaargemaakt door naakte, jonge weeuwen
waarmee men later... Maar dát houd ik stil!