De Tweede Ronde. Jaargang 25

[p. 58]

Light Verse

[p. 59]

Drie gedichten
Inge Boulonois

Nee, niet weer!

Stupide voorjaar, kolderiek geluid!
Het onkruid schiet gemeen de aarde uit,
mijn grote rozenbed schreeuwt om zijn snoei
en overal drenst speenkruid, schel in bloei.

Het hoge grasveld kijkt mij tergend aan.
Een mol is sarrend door het perk gegaan,
terrassen zitten onder kwelziek mos
en vogels krijsen al mijn weerzin los,

dus van mijn huis met tuin heb ik veel spijt.
In maart reeds baal ik van de wrange plicht
de klussen weer alleen te moeten klaren

en sinds het tieren van de grijze haren
heb ik rond half april steeds spit, wellicht
vandaar dat men ook spreekt van passietijd.

[p. 60]

Ganzenmeer

Een popelend toneel: een open plek,
klein meertje, blauwe lucht met grijze vlek

en faungroen gras, een stronk in mezzotint.
Ik zit allang voordat de act begint.

Daar zijn ze! Wiebelend met verenkroon,
witte tutu, een pas de Basque. Hoe schoon!

Ik hou mij stil, al jeukt mijn keelgat stug.
Wel foei: hij knalt er loeihard uit, de kuch.

De prima ballerina schrikt en vlucht
met rappe port de bras in ijle lucht

en in haar kielzog heel het corps. Ik klap,
sta op, waarna ik uit de wegberm stap.

[p. 61]

09-02-2004 8:04 uur

Een maandagmorgen start, de zon
logt gelend in op het systeem
van god. Een spin deleet een mot
die hackend in zijn netwerk ragt
en zacht piept streaming audio
die oude background vogel-sound.

Reset ik mij naast bed, de slaap
is snel gewist: ik klik hem weg.
Mijn wizard rolt zich op zijn buik;
hij droomt zich vast de grootste host
van uitgeslapen Nederland.
Een nerd mailt post en spam traag rond.

Wat mieren browsen in een struik;
ze pieren vroeg op groene luis.
De kat speelt klauwend muizen plat
als ik mijn talig maatwerk pak:
ik dicht en hoop maar dat ik blijf
omdat ik nog met vulpen schrijf.