De Tweede Ronde. Jaargang 25

[p. 174]

Drie gedichten
Oscar Wilde^*
(Vertaling Margriet Berg en Marja Wiebes)

Impression de voyage

De zee was als saffier zo blauw die dag,
De hemel brandde in opalen gloed;
We hesen 't grote zeil; de wind stond goed,
En woei naar 't blauwe land dat oostwaarts lag.
Recht voor de boeg rees Zakynthos, ik zag
Elke olijfgaard, elke kreek erop,
Ithaka's klip, Lykaons witte top,
Arcadië's heuvels met hun bloemenpracht.
't Geklapper van de zeilen in het want,
't Gekabbel van het water langs de ree,
Een meisjeslach die opklonk van de boot,
Was 't enige geluid - toen 't Westen rood
Vergloeide en de zon verzonk in zee,
Stond ik dan eindelijk in Griekenland!

* Bij de verschijning in 1881 van Wilde's eerste dichtbundel (Poems) waren de kritieken verdeeld. Sommige recensenten verweten hem (mogelijk uit persoonlijke motieven) leentjebuur te hebben gespeeld bij Shakespeare, Donne, Byron en anderen. De Amerikaanse pers daarentegen was zo enthousiast dat Wilde werd uitgenodigd voor een lezingentournee door de Verenigde Staten. Vergeleken bij zijn andere werk is Wilde's poëzie, de Ballade van Reading Gaol uitgezonderd, ten onrechte onderbelicht gebleven.

Impression de voyage

The sea was sapphire colored, and the sky
Burned like a heated opal through the air,
We hoisted sail; the wind was blowing fair
For the blue lands that to the eastward lie.
From the steep prow I marked with quickening eye
Zakynthos, every olive grove and creek,
Ithaca's cliff, Lycaon's snowy peak,
And all the flower-strewn hills of Arcady.
The flapping of the sail against the mast,
The ripple of the water on the side,
The ripple of girls' laughter at the stern,
The only sounds:- when 'gan the West to burn,
And a red sun upon the seas to ride,
I stood upon the soil of Greece at last!

[p. 175]

Impression 1 Les Silhouettes

De zee is grijs gestreept vandaag,
De doodse doffe wind fluit vals,
De maan zweeft langs de zandbaai als
Een dorrend herfstblad naar omlaag.

Scherp afgetekend tegen 't zand
Een zwarte boot, en onverstoord
Klimt er een schippersknaap aan boord
Breed lachend en met rappe hand.

En boven land een wulpenvlucht,
Terwijl door 't schemerige graan
De jonge bruine maaiers gaan,
Hun silhouet tegen de lucht.

Impression Les Silhouettes 1

The sea is flecked with bars of gray,
The dull dead wind is out of tune,
And like a withered leaf the moon
Is blown across the stormy bay.

Etched clear upon the pallid sand
The black boat lies: a sailor boy
Clambers aboard in careless joy
With laughing face and gleaming hand.

And overhead the curlews cry,
Where through the dusky upland grass
The young brown-throated reapers pass,
Like silhouettes against the sky.

2 La Fuite de la Lune

Zo vredig als hier alles lijkt,
Dromerig, vredig overal:
Doodstil is 't schaduwrijke dal,
Doodstil is 't waar de schaduw wijkt.

Alleen een schrille kreet klinkt op:
Een kwartelkoning roept zijn maat,
Het antwoord echoot desolaat
Van de in mist gehulde top.

Plots glijdt de sikkel van de maan
Uit de al licht wordende lucht
Als ze haar somber hol invlucht
Met haar geel-gazen sluier aan.

La Fuite de la Lune 2

To outer senses there is peace,
A dreamy peace on either hand,
Deep silence in the shadowy land,
Deep silence where the shadows cease.

Save for a cry that echoes shrill
From some lone bird disconsolate,
A corncrake calling to its mate;
The answer from the misty hill.

And suddenly the moon withdraws
Her sickle from the lightening skies,
And to her sombre cavern flies,
Wrapped in a veil of yellow gauze.

[p. 176]

La Mer

Langs 't want drijft mist. De wilde maan
Aan deze kille hemelboog
Gloeit als een toornig leeuwenoog
Onder geel wolkenhaar vandaan.

De stuurman in zijn dikke sjaal
Is slechts een schaduw in de mist; -
In de machinekamer sist
En dreunt het glimmende metaal.

Nog zijn er sporen van de wind:
In 't deinend uitgestrekte ruim
Drijven de gele draden schuim
Op zee als een gerafeld lint.

La Mer

A white mist drifts across the shrouds,
A wild moon in this wintry sky
Gleams like an angry lion's eye
Out of a mane of tawny clouds.

The muffled steersman at the wheel
Is but a shadow in the gloom; -
And in the throbbing engine-room
Leap the long rods of polished steel.

The shattered storm has left its trace
Upon this huge and heaving dome,
For the thin threads of yellow foam
Float on the waves like ravelled lace.