De Tweede Ronde. Jaargang 25
(2004)– [tijdschrift] Tweede Ronde, De–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 131]
| |
Vier sonnetten
| |
[Portugees]Enquanto quis Fortuna que tivesse
Esperança de algum contentamento,
O gosto de um suave pensamento
Me fez que seus efeitos escrevesse;
Porém, temendo Amor que aviso desse
Minha escntura a algum juízo isento,
Escureceu-me o engenho co'o tormento,
Para que seus enganos não dissesse.
Ó vós, que Amor obriga a ser sujeitos
A diversas vontades, quando lerdes
Num breve livro casos tão diversos,
Verdades puras são, e não defeitos;
E sabei que, segundo o amor tiverdes,
Tereis o entendimento de meus versos.
| |
[pagina 132]
| |
[2]Mijn ziel, mijn liefde, die zijt heengegaan,
Vroegtijdig en onwillig uit dit leven,
Hemelse rust zij eeuwig u gegeven,
Laat mij op aarde treurig voortbestaan.
Als in de ijlten waar gij wijlt, voortaan
Men heugnis gunt aan dit ons aardse streven,
Moge de vlam van liefde dan herleven
Die ge in mijn oog zo zuiver hebt zien staan.
En mocht ge zien dat u van nut kan zijn,
In iets, de smart die blijvend in mij schreit,
Van uw verlies de onstilbare pijn,
Bid dan tot God, scherprechter van uw tijd,
Dat zó snel Hij mij leidt naar uw domein
Als uit mijn oog Hij u heeft weggeleid.
| |
[Portugees]Alma minha gentil, que te partiste
Tão cedo desta vida, descontente,
Repousa lá no Céu eternamente
E viva eu cá na terra sempre triste.
Se lá no assento etéreo, onde subiste,
Memória desta vida se consente,
Não te esqueças daquele amor ardente
Que já nos olhos meus tão puro viste.
E se vires que pode merecer-te
Alguma cousa a dor que me ficou
Da mágoa, sem remédio, de perder-te,
Roga a Deus, que teus anos encurtou,
Que tão cedo de cá me leve a ver-te
Quão cedo dos meus olhos te levou.
| |
[3]Jacob diende als herder zeven jaar
Laban, de vader van Rachel, de schone;
Maar slechts Rachel zou hij zijn dienst betonen,
Want als beloning wilde hij slechts haar.
De dagen gingen, eender aan elkaar,
En Jacob kon alleen van één dag dromen;
Maar Laban zou zijn trouw met list belonen
En wees hem Lea toe, de leugenaar.
Toen Jacob zag dat hij door contramine
Zijn zielsgeliefde herderin verloor,
Als had hij niet voor haar alles gegeven,
Begon hij zeven jaar opnieuw te dienen,
Zeggend: ‘Méér zou ik dienen, ware voor
Zo lange liefde niet zo kort het leven!’
| |
[Portugees]Sete anos de pastor Jacó servia
Labão, pai de Raquel, serrana bela;
Mas não servia ao pai, servia a ela,
E a ela só por prémio pretendia.
Os dias na esperança de um só dia
Passava, contentando-se com vê-la;
Porém o pai, usando de cautela,
Em lugar de Raquel lhe dava Lia.
Vendo o triste pastor que com enganos
Lhe fora assim negada a sua pastora,
Como se a não tivera merecida,
Começa de servir outros sete anos,
Dizendo: ‘Mais servira, se não fora
Para tão longo amor tão curta a vida!’
| |
[pagina 133]
| |
[4]Mijn feilen, onfortuin en liefdes gloed
Hadden tot mijn verderf samengezworen;
Feilen en de fortuin gingen verloren
Naast liefde, die alléén mij boeten doet.
Het is voorbij nu; maar in mijn gemoed
Leeft zó het leed om dingen mij beschoren
Dat mijn gekrenkte toorn mij heeft bezworen
Dat ik nooit naar geluk meer streven moet.
Gefaald heb ik altijd, mijn hele leven.
Ikzelf heb de Fortuin reden gegeven
Mij te kastijden voor mijn dwaas verwachten.
Van liefde mocht ik slechts bedrog beleven.
O! kon ik dit verharde hart slechts even
Verzadigen aan wraak, met wraak verzachten!
| |
[Portugees]Erros meus, má fortuna, amor ardente
Em minha perdição se conjuraram;
Os erros e a fortuna sobejaram
Que para mim bastava o amor somente.
Tudo passei; mas tenho tão presente
A grande dor das cousas que passaram,
Que as magoadas iras me ensinaram
A não querer já nunca ser contente.
Errei todo o discurso de meus anos;
Dei causa a que a Fortuna castigasse
As minhas mal fundadas esperanças.
De amor não vi senão breves enganos.
Oh! quem tanto pudesse que fartasse
Este meu duro génio de vinganças!
|
|