De Tweede Ronde. Jaargang 25

[p. 134]

Twee gedichten
Mihai Eminescu^*
(Vertaling Ton Peters)

De Ster

Soms komt van onwaarneembaar ver
Wat al bestond in zicht,
Onthult de nacht een nieuwe ster
In duizend jaar oud licht.

Misschien ging zij al eeuwen zacht
Vervagend weer teloor,
Toch dringt ze pas in deze nacht
Tot onze ogen door.

De ster is slechts een beeltenis
Van wat voorgoed verdween,
Een blik in de geschiedenis,
Een afdruk van voorheen.

Wanneer de hartstocht op den duur
Voor dof berusten zwicht,
Rest enkel van het oude vuur
De gloed die ons verlicht.

* Mihai Eminescu werd geboren op 15 januari 1850 in het noorden van Moldavië en overleed op 15 juni 1889 in Boekarest. Hij studeerde onder andere in Wenen en Berlijn. Hij wordt tot de groten van de Roemeense literatuur gerekend. Opvallend is het groot aantal talen waarin zijn werk is uitgegeven.

La Steaua

La steaua care-a rasarit
E-o cale-atât de lunga,
Ca mii de ani i-au trebuit
Liminii sa ne-ajunga.

Poate de muit s-a stins în drum
În departari albastre,
Iar raza ei abia acum
Luci vederii noastre.

Icoana stelei ce-a murit
Încet pe eer se suie;
Era pe când nu s-a zarit,
Azi o vedem, si nu e.

Tot astfel când al nostru dor
Pieri în noapte-adânca,
Lumina stinsului amor
Ne urmareste înca.

[p. 135]

Venetië

Venetië, haar glorie is verdwenen,
De stilte werd het meest gehoorde lied
Op marmertrappen en door poorten ziet
Men haar in maanlicht zilverbleek beschenen.

Okéanos kan haar tot zijn verdriet
Geen vleug van eigen eeuwigheid verlenen,
Hij breekt zijn golven klagend op haar stenen,
Maar niets doet haar teloorgang nog teniet.

Zoals het graf, zo stil is hier het leven,
Met enkel nog de priester van weleer,
San Marco die de avonden doet beven,

Alsof hij onheilspellend keer op keer
Het antwoord op de laatste vraag wil geven:
‘De doden, kind, ze komen nimmer weer.’

Venetia

S-a stins viata falnicei Venetii,
N-auzi cintari, nu vezi lumini de baluri;
Pe scari de marmura, prin vechi portaluri,
Patrunde luna, inalbind paretii.

Okeanos se plinge pe canaluri...
El numa-n veci e-n floarea tineretii,
Miresei dulci i-ar da suflarea vietii,
Izbeste-n ziduri vechi, sunind din valuri.

Ca-n tintirim tacere e-n cetate.
Preot ramas din a vechimii zile,
San Marc sinistru miezul noptii bate.

Cu glas adinc, cu graiul de Sibile,
Rosteste lin in clipe cadentate:
‘Nu-nvie mortii - e-n zadar copile!’