De Tweede Ronde. Jaargang 25

[p. 174]

Uit: De Elfenkoningin (I/iv/18-20)^*
Edmund Spenser
(Vertaling Peter Verstegen)

Zes beesten voor de koets, een bonte stoet,

Waarop haar wijze Raad van Zes mocht rijden;

Ze waren afgericht om zich zo goed

Hun aard het toeliet aan vervoer te wijden.

Vooraan, op 't dier dat heel de rest moest leiden,

Reed Ledigheid, die voedingsbron van 't kwaad;

Een slome ezel koos hij te berijden,

Gekleed in smalle kap en zwart gewaad,

Als vrome Monnik die de mis bedienen gaat.

* Zoals in de vorige hoofdzonde-nummers is hier een fragment opgenomen uit Spenser's The Faerie Queen. Spenser koos niet voor de naam Sloth; bij hem heet de zonde Idlenesse, Ledigheid, een der raadslieden die, gezeten op een ezel, samen met zijn trawanten (Gulzigheid op een zwijn, Wellust op een bok, Hebzucht op een kameel, Afgunst op een wolf en Toorn op een leeuw) de kar trekken met Lucifera, personificatie van de Hoogmoed. Opvallend is dat Spenser van de Ledigheid een soort gevallen priester maakt.

[Engels]

But this was drawne of six unequall beasts,

On which her six sage Counsellours did ryde,

Taught to obay their bestiall beheasts,

With like conditions to their kinds applyde:

Of which the first, that all the rest did guyde,

Was sluggish Idknesse the nourseof sin;

Upon a slouthfull Asse he chose to ryde,

Arayd in habit blacke, and amis thin,

Like to an holy Monck, the service to begin.

[p. 175]

[Nederlands]

Zijn sleets brevier hield hij nog in de hand,

Maar daar devotie hem geen vreugde bood,

Las hij alleen de letters op de band,

Als hij niet sliep - in slaap was hij halfdood;

Zijn zwaar hoofd hief hij amper uit zijn schoot

Om eens te zien of 't nacht was dan wel dag;

De koets had 't moeilijk met zo'n reisgenoot

Als voerman, die de richting niet meer zag

En niet wist of de weg achter of voor hem lag.

Van alle zorg wilde hij verre zijn

En jacht meed hij niet minder dan 't gevecht,

Want alle bezigheid was hem venijn;

Hij peinsde liever, maar het dient gezegd:

Zijn wakend leven was liederlijk slecht,

En hij liep kwade kwalen op daarmede;

Zijn zwarte daden maakten hem tot knecht

Van koorts en beving over al zijn leden:

Zo kwam, 't gezelschap leidend, Ledigheid gereden.

[Engels]

And in his hand his Portesse still he bare,
That much was worne, but therein little red,
For of devotion he had little care,
Stille drownd in sleepe, and most of his days ded;
Scarse could he once uphold his heavie hed,
To looken, whether it were night or day:
May seeme the wayne was very evill led,
When such an one had guiding of the way,
That knew not, whether right he went, or else astray.

From worldly cares himselfe he did esloyne,
And gready shunned manly exercise,
From every worke he challenged essoyne,
For contemplation sake: yet otherwise,
His life he led in lawlesse riotise;
By which he grew to grievous malady;
For in his lusüesse limbs through evill guise
A shaking fever raignd continually:
Such one was Idlenesse, first of this company.