De Tweede Ronde. Jaargang 25

[p. 172]

Elegie
Aleksander Poesjkin
(Vertaling Margriet Berg en Marja Wiebes)

Mijn wensen heb ik opgegeven,
Mijn dromen zijn reeds lang voorbij;
Alleen het lijden is gebleven:
Vrucht van de leegte diep in mij.

Het wrede lot heeft met zijn vlagen
De bloemen in mijn krans verdord;
Ik ben alleen, terneergeslagen,
En wacht of dit mijn einde wordt.

Zo, in de winterkou bevroren,
Wanneer het stormgeraas begint,
Trilt aan een kale tak, verloren,
Een laatste blaadje in de wind.

1821

Элегия

Я пережил свои желанья,
Я разлюбил свои мечты;
Остались мне одни страданья,
Плоды сердечной пустоты.

Под бурями судьбы жестокой
Увял цветущий мой венец -
Живу печальный, одинокой,
И жду: придет ли мой конец?

Так, поздним хладом пораженный,
Как бури слышен зимний свист,
Один - на ветке обнаженной
Трепещет запоздалый лист!..