De Tweede Ronde. Jaargang 25

[p. 164]

De verveelde
Andreas Laskarátos^*
(Vertaling Hero Hokwerda)

Hoefde ik mij maar niet meer uit te kleden

wanneer ik 's avonds uit de kleren moet;
hoefde ik mij maar niet meer aan te kleden
wanneer ik 's ochtends in de kleren moet.

Verveeld ben ik bij alle bezigheden,

uitrusten is voor mij het grootste goed.
Ja, nooit of nimmer voel ik mij tevreden,
niets wat nog mijn verveling ooit verzoet.

Wat is het dat ik wil? Wat zijn mijn wensen?

Verandering van plaats, van heel mijn deel.
Mijzelfben ik tot last en andre mensen.

Alles verveelt mij of is mij te veel.

Verandren? Best, maar niet weer meer van 't zelfde;
'k ben oud en smacht naar de Elyzeese velden.

* Andreas Laskarátos (1811-1901): geboren en gestorven in Lixouri, op het Ionische eiland Kefaloniá; studie in Korfoe, Parijs en Pisa, verder alleen twee verblijven in Londen. Als dichter en prozaschrijver in de eerste plaats satiricus, vaak tegen (bij)geloof en kerk gericht, wat hem een ex-communicatie opleverde. ‘De verveelde’ is postuum gepubliceerd (hier vertaald uit de verzameld-werkeditie door A. Papayeoryíou uit 1959).

Ο βαρεμένοϛ

Ήθελα να ευρισκόμουνα 'γδυμένος,

Κάθε βράδι όταν πηαίνω να γδυθώ.
Ήθελα να ευρισκόμουνα ενδυμένος,
Κάθε αυγή, όταν θέλω να ενδυθώ.

Σ' όλα τα πράμματα είμαι βαρεμένος.

Ανάπαψη είν' εκείνο που ποθώ.
Μα δεν είμαι ποτέ ευχαρισπημένος,
Κι όπως και αν κάμω, θε να βαρεθώ.

Τείναι που θέλω, Τείνει που γυρεύω;

Θέλω ν' αλλάξω πράμματα και τόπο.
Αγκονσεύομαι, κι άλλους αγκουσεύω.

Και σ' όλα 'βρίσκω βάρεμα και κόπο.

Ν' αλλάξω· μα όχι γι' άλλα παραπλήσια,
Γέροντας είμαι, και ποθώ τα Ηλύσια.