De Tweede Ronde. Jaargang 22

[p. 166]

Uit: De elfenkoningin (I, iv, 27-29)^*
Edmund Spenser
(Vertaling Peter Verstegen)

Gretige Hebzucht zie je naast hem rijden

Op een kameel, geheel met goud bevracht;

Twee ijzeren kisten hangen aan weerszijden

Met meer edel metaal dan je verwacht.

Het geld dat in zijn schoot ligt, telt hij zacht,

Want van het geld denkt hij zijn god te maken

(Voor geld geeft hij zich graag in Satans macht).

Hij doet geen andere dan woekerzaken,

Waardoor hij kwaad met goed in evenwicht laat raken.

* In sectie 4 van het eerste boek van Spenser's The Faerie Queene brengt Duessa, prototype van het vrouwelijke kwaad, de held Red Cross naar het Huis van de Trots dat wordt geregeerd door Lucifera, personificatie van de Trots. Zjj heeft zes raadslieden, de overige Hoofdzonden. De stoet bestaat uit Ledigheid (op een ezel), Gulzigheid (op een zwijn), Wellust (op een bok), Hebzucht (op een kameel), Afgunst (op een wolf en Toom (op een leeuw). In het Lentenummer 2001 kwam Spenser's Gulzigheid aan bod, nu Hebzucht (rijdend naast Wellust).

[And greedy Avarice by him did ride]

And greedy Avarice by him did ride,

Upon a camel loaden all with gold;

Two iron coffers hung on either side,

With precious metal full as they might hold,

And in his lap a heap of coin he told;

For of his wicked pelfe his God he made,

And unto hell himself for money sold;

Accursèd usury was all his trade,

And right or wrong alike in equal balance weighed.

[p. 167]

[Vervolg Nederlands]

Hij leefde op de drempel van de dood

En liep in vodden al zijn levensjaren.

Nooit at hij iets dat duurder was dan brood,

Denkend dat hij zijn lichaam moest bewaren

Voor elk gram vet, om kosten te besparen,

Maar eigen erfgenamen had hij niet.

Elke dag was hij schatten aan 't vergaren,

Elke nacht bang voor dieven. Naar men ziet

Leefde hij (onbewust) een leven van verdriet.

Treurig sujet dat nooit genoeg bezat

(Geld kon, bij zó'n behoefte, nooit volstaan),

Wiens zucht naar meer en meer geen einde had:

Rijkdom deed hem (rijk aan gemis) arm aan.

Hij had voldoende maar was nooit voldaan.

Ook kwelde hem de jicht in hand en voet:

Hij leed zo'n pijn dat hij niet meer kon staan

Of gaan; voelen ging ook niet meer zo goed.

Zo een was Hebzucht, vierde in die fraaie stoet.

[Vervolg Engels]

His life was nigh unto deaths door yplast,

And threadbare coat, and cobbled shoes he ware,

No scarce good morsel all his life did tast,

But both from back and belly still did spare,

To fill his bags, and riches to compare;

Yet child nor kinsman living had he none

To leave them to; but thorough daily care

To get, and nightly fear to lose his own,

He led a wretched life unto himself unknown.

Most wretched wight, whom nothing might suffice,

Whose greedy lust did lack in greatest store,

Whose need had end, but no end covetise,

Whose wealth was want, whose plenty made him poor,

Who had enough, yet wishèd ever more;

A vile disease, and eke in foot and hand

A grievous gout tormented him full sore,

That well he could not touch, nor go, nor stand:

Such one was Avance, the fourth of this fair band.