De Tweede Ronde. Jaargang 22

[p. 67]

Drie gedichten^*
Jit Narain^*

de wind valt neer, het water versteent
en van de gedachten zijn de woorden
uitgeschoten

de klok heeft zijn wijzers afgestoten
is zelf een grote nul geworden

geen licht is er geen donker, alleen de ziel
is er en haar nu overleden lichaam
dat neergevallen in plichtsgetrouwe armen
naar de vuurplaats aan de zee gedragen wordt

steeds opnieuw vermeed hij de Weg naar Zee te
nemen en toen ineens de wind stilviel, de
rivier ophield te stromen en de woorden
uit zijn gedachten schoten, is zijn lichaam
ver van de vuurplaats neergevallen

* Jit Narain (Suriname, 1948), werkzaam als arts en redacteur van het blad ‘Sarnami’, schreef meerdere bundels in het Sarnami. In het Nederlands publiceerde hij, te Paramaribo, de bundel ‘Tussen de woorden is het stil’, waaruit de hier opgenomen gedichten gekozen zijn.

* Jit Narain (Suriname, 1948), werkzaam als arts en redacteur van het blad ‘Sarnami’, schreef meerdere bundels in het Sarnami. In het Nederlands publiceerde hij, te Paramaribo, de bundel ‘Tussen de woorden is het stil’, waaruit de hier opgenomen gedichten gekozen zijn.

[p. 68]

 

aangezogen aan de wortels, bomen en struiken,

 

liggen de kinderen in diepe holen, daarboven

 

zitten de gieren in de stank na te genieten

 

 

 

de wijn vervloeide, de sigaar vlamde op

 

zonder dat het lijk in de as werd gelegd

 

 

 

een grappig gooien met botten, tanden en

 

schedelpan

 

waaruit een bewustere geest vluchtte

 

en in de ruimte zich weer met de tijd

 

verbond

met de dichter tot zich genomen
maakte de aarde hem vrij van de tijd
die de klok telde

eens schreef zijn pen zijn prachtigste
vondsten
plots werd aan hem zijn jeugd ontzogen
de kinderlijkheid waar hij zoveel aan
ontleende, vloog in flarden hem voorbij

hij wilde niets dan kind zijn met de
kinderen, die blij zijn als het leven
dat in zich behoudt de dood

een overwinning van de dood was zijn leven!
de bezieling daarvan, de geest van zijn
bewustzijn, alle verstomd

de taal leek in de dichter haar stem verloren

de leegde in bewustzijn had alle onderscheid
weggemaakt