De Tweede Ronde. Jaargang 22

[p. 86]

Light Verse

[p. 87]

Drie gedichten
Hendrik Jan Bosman

Ondraaglijke lichtheid

Ik dicht u toe in lege regels
In verzen zonder doel of zin
Plavei mijn weg met gouden tegels
Maar sla daarbij geen richting in

Een blanco brief met zware zegels
Een kunstig web, maar zonder spin
Een huis van ijskristallen pegels
Een toverlamp, maar zonder djinn

Wie weet, het zou wel kunnen wezen
Dat wie mijn verzen goed gaat lezen
Wat meer ziet dan gedegen vorm:

Het stille knagen van een worm
Een wond, slechts bovenhuids genezen
U ziet maar. Ik geniet enorm

[p. 88]

Aporie

De poëzie van peuken op een bord
Van korsten brood, verschimmeld in een hoek
Van stapels oud papier, haast ingestort
Dat is wat ik in dit gedicht niet zoek

Het beeld van noodweer, kletterend maar kort
Van een nog uren klamme spijkerbroek
Van schoenen waar het nooit meer droog in wordt
Dat is wat ik niet schilder op mijn doek

Maar lammetjes, geboren in april
Een rode roos zojuist in volle bloei
De blauwe lucht, een spelend kind, een lied

Dat is toch ook weer de bedoeling niet
U ziet: ik raak behoorlijk in de knoei
Nu ik wel dicht, maar niet veel zeggen wil

[p. 89]

Ga toch een vak leren...

Al ben ik dan als dichter doorgebroken
Het leven valt me lang niet altijd licht
Mijn neus is nog niet uit de deur gestoken
Of iemand klampt mij aan om een gedicht

En waar ik kom, herkent men mijn gezicht
In winkel, tram of urinoir: er spoken
Aanbidders, fans. Ja, wat ik ook verricht
Aan rotzooi, er wordt gretig op gedoken

Al heb ik dan de roem waarom ik vroeg
Mijn leegte zij een afschrikwekkend voorbeeld
(Wat moet een mens met tonnen prijzengeld?)

Dus had u op uw dichten hoop gesteld
Dan hoop ik dat u nu wel anders oordeelt
Mijn afzetmarkt is toch al krap genoeg