De Tweede Ronde. Jaargang 22

[p. 81]

Twee gedichten
Lou Vleugelhof

Rioolbuizen

De pomp zuigt onlesbaar voor mijn deur
aan de borst van moeder aarde,
die zo grondeloos overvloedig is
dat kinderen er oeverloos pootjebaden.

Er liggen rioolbuizen en verdeelputten
voor mijn raam. Ze wachten geduldig
op hun begrafenis om tot leven te komen.
De stalen priester staat klaar met zijn zwaaiarm
om ze toe te vertrouwen aan het hart van de aarde
na ze aan de wolken te hebben gewijd.

Maar eerst moeten kinderen verliefd op hun echo
nog door de buizen rennen om de goden
van de onderwereld te verzoenen
met de inbreuk op hun hartsgeheimen.

[p. 82]

Middeleeuwse droom op weg naar Parijs

Ik zit in het licht van het treinraam
schuin tegenover de inquisiteur
die mijn ketterse kop beloert.

Tegenover mij zit de beul op zijn wangvlees
te kauwen. Hij telt op zijn vingers
de opbrengst van mijn publieke terechtstelling.

Ik bereken dat ik van drie kelken,
twee cibories en één monstrans
kan leven als God in Frankrijk.

Naast mij zit een hoogblonde heks
- ik zie haar nu pas - zij heeft de heksenproef
overleefd op de waag in Oudewater.

Zij neemt mij in vertrouwen, biedt mij
haar hand en haar hart of is het een droom
die opbrandt tussen haar borsten?

Zij heult met de beul die denkt:
jij bent een vrouw naar mijn beulshart,
jou zet ik wel naar mijn beulshand.

Ik maak er geen halszaak van;
mon dieu, als reizend student en nazaat
van François Villon, dobbel ik liever

met de inquisiteur om het hart van Parijs,
en speel handjeklap met geboefte
dat schuimt op het Gare du Nord.

Tot een tik van de beul mij wekt,
de inquisiteur zijn laptop sluit
en wij het blondje helpen met haar bagage.