De Tweede Ronde. Jaargang 22

[p. 175]

Uit: ‘De elfenkoningin’ (I iv 21-23)^*
Edmund Spenser
(Vertaling Peter Verstegen)

Naast hem rijdt walgelijke Gulzigheid,

Wanstaltig schepsel, op een smerig zwijn;

Haar bolle buik is aan genot gewijd,

Terwijl haar ogen zelfs gezwollen zijn;

Haar hals, als van een kraan, is lang en fijn,

Waardoor ze zich het voedsel smaken laat

Waar anderen naar snakken: vlees en wijn.

En als een beest kotst zij het, waar ze gaat,

Weer uit, zodat ze door een ieder wordt gehaat.

* In sectie 4 van het eerste boek van Spenser's The Faerie Queene brengt Duessa, prototype van vrouwelijke zonde, Red Cross, de held, naar het Huis van de Trots, dat geregeerd wordt door Lucifera, personificatie van de Trots, en haar zes raadslieden, (Ledigheid op een ezel, Gulzigheid op een zwijn, Wellust op een bok, Gierigheid op een kameel, Afgunst op een wolf en Toom op een leeuw) die staan voor de ovenge zes hoofdzonden; de drie vertaalde strofen beschrijven de Gulzigheid. Bij Spenser zijn de hoofdzonden van het mannelijk geslacht.

[And by his side rode loathsome Gluttony]

And by his side rode loathsome Gluttony,

Deformèd creature, on a filthie swyne,

His belly was up-blowne with luxury,

And eke with fatnesse swollen were his eyne,

And like a Crane his necke was long and fyne,

With which he swallowed up excessive feast,

For want whereof poore people oft did pyne;

And all the way, most like a brutish beast,

He spuèd up his gorge, that all did him deteast.

[p. 176]

[Vervolg Nederlands]

Zij droeg met recht een kleed van wingerdblad,

Want andere kledij was haar te heet,

Terwijl ze van klimop een krans op had;

Daaronder droop haar tronie van het zweet.

Intussen at zij voort terwijl ze reed,

Met in haar rechterhand de volle kan;

En hoe ze zich daar ook tegoed uit deed,

Ze blijft in 't zadel, zwalkend nu en dan;

Een monsterdier, daar heeft zij nog het meeste van.

Tot aardse taken is zij niet in staat,

En 't is een wonder dat ze steeds nog rijdt;

De koning stelt het graag zonder haar raad,

Zolang ze zich aan vraat- en drankzucht wijdt;

Vijand of vriend, zij maakt geen onderscheid;

Haar blauwe lijf is vol van averij,

Maar waterzucht is waar ze 't meest aan lijdt

Vooral daardoor, en door haar dorst, zwelt zij

Steeds meer op, Gulzigheid, de tweede in die rij.

[Vervolg Engels]

In greene vine leaves he was right fitly clad;

For other clothes he could not weare for heat,

And on his head an yvie girland had,

From under which fast trickled downe the sweat:

Still as he rode, he somewhat still did eat,

And in his hand did beare a bouzing can,

Of which he supt so oft, that on his seat

His drunken corse he scarce upholden can,

In shape and life more like a monster, then a man.
Unfit he was for any worldly thing,

An eke unhable once to stirre or go,

Not meet to be of counsell to a king,

Whose mind in meat and drink was drownèd so,

That from his friend he seldom knew his fo:

Full of diseases was his carcas blew,

And a dry dropsie through his flesh did flow:

Which by misdiet daily greater grew:

Such one was Gluttony, the second of that crew.