De Tweede Ronde. Jaargang 22

[p. 150]

Vertaalde poëzie

[p. 151]

Mazzel
Raymond Carver
(Vertaling Matthias Rozemond)

Ik was negen jaar.
Ik was al mijn hele leven
aan de drank. Mijn vrienden
dronken ook, maar zij konden maathouden.
We namen sigaretten, bier
en een stel meisjes
mee naar de vesting.
Gewoon maf doen.
Soms deed je of je flauw
was gevallen, zodat de meisjes
je konden onderzoeken.
Dan deden ze hun hand
in je broek en
moest jij zorgen dat je
niet ging lachen, anders
gingen zij achterover liggen,
deden hun ogen dicht en
lieten zich helemaal betasten.
Een keer op een feestje kwam
mijn vader de achter-veranda op
om te pissen.
We konden stemmen horen
boven de pick-up uit.
We zagen mensen een beetje
staan lachen en drinken.
Toen mijn vader klaar was
deed hij zijn rits dicht, tuurde
een tijdje naar de sterrenhemel - er
waren toen altijd sterren
in zomernachten -
en ging weer naar binnen.
De meisjes moesten naar huis.
Ik sliep die nacht in de vesting
samen met mijn beste vriend.

Luck

I was nine years old.
I had been around liquor
all my life. My friends
drank too, but they could handle it.
We'd take cigarettes, beer,
a couple of girls
and go out to the fort.
We'd act silly.
Sometimes you'd pretend
to pass out so the girls
could examine you.
They'd put their hands
down your pants while
you lay there trying
not to laugh, or else
they would lean back,
close their eyes, and
let you feel them all over.
Once at a party my dad
came to the back porch
to take a leak.
We could hear voices
over the record player,
see people standing around
laughing and drinking.
When my dad finished
he zipped up, stared a while
at the starry sky - it was
always starry then
on summer nights -
and went back inside.
The girls had to go home.
I slept all night in the fort
with my best friend.

[p. 152]

[Vervolg Nederlands]

We kusten elkaar op de mond
en betastten elkaar.
Ik zag de sterren doven
tegen de ochtend.
Ik zag een vrouw slapen
op ons gras.
Ik keek zo haar jurk in,
daarna nam ik een biertje
en een sigaret.
Jongens, dit was
pas leven.
Binnen had iemand
zijn peuk uitgedaan
in een pot mosterd.
Ik nam een teug uit de fles,
daarna een mix
van ginger ale en citroen
daarna nog een whisky.
En al ging ik van kamer
naar kamer, niemand was thuis.
Wat een mazzel, dacht ik.
Jaren later wisselde ik
vrienden, liefde, sterrenhemels
nog graag in
voor een huis waar niemand
thuis was, niemand terugkwam
en alle drank die ik op kon.

[Vervolg Engels]

We kissed on the lips
and touched each other.
I saw the stars fade
toward morning.
I saw a woman sleeping
on our lawn.
I looked up her dress,
then I had a beer
and a cigarette.
Friends, I thought this
was living.
Indoors, someone
had put out a cigarette
in a jar of mustard.
I had a straight shot
from the bottle, then
a drink of warm collins mix,
then another whisky.
And though I went from room
to room, no one was home.
What luck, I thought.
Years later,
I still wanted to give up
friends, love, starry skies,
for a house where no one
was home, no one coming back,
and all I could drink.